«فَدَك» زندگى مى‌كردند. اينان با آگاهى از سرنوشت يهوديان خَيْبَر هراسناك شدند و خداوند ترس و وحشت را در دل آنها افزود. از اينرو، در پاسخ نماينده پيامبر (ص) فردى را جهت عقد قرارداد صلح نزد رسول خدا (ص) فرستادند و با آن حضرت قرارداد بستند كه نصف «فَدَك» را به او واگذارند و ضمن كشاورزى در آن، درآمد آنرا تسليم وى كنند. [1]

رسول خدا (ص) آن را به «فاطمه زهرا سلام اللَّه عليها» بخشيد. درآمد ساليانه «فَدَك» 24000 درهم بود كه حضرت زهرا درآمد آن را در امور خيريه، نظير: كمك به بينوايان و مصالح اجتماعى مصرف مى‌كرد. [2]

غزوه وادِى الْقُرى‌

رسول خدا پس از پايان نبرد «خَيْبَر» عازم منطقه «وادِى الْقُرى‌» در 350 كيلومترى مدينه شد كه يكى از پايگاههاى يهوديان به شمار مى‌رفت و آنجا را به محاصره خود درآورد. دژ آنان چند روز در محاصره سپاه اسلام بود. سرانجام پس از فتح و پيروزى، رسول خدا (ص) زمينهايشان را در اختيارشان نهاد و همان قراردادى كه با يهوديان خَيْبِر بسته بود، با آنان نيز بست. [3]

تَيْماء

به نوشته مسعودى، مردم «تَيْماء» [4] يهودى و دشمن رسول خدا (ص) بودند، و چون از فتح «وادِى الْقُرى‌» خبر يافتند، با رسول خدا (ص) صلح كردند و تن به جزيه دادند. [5] بدين ترتيب، خطر نظامى يهود از سراسر شبه جزيره عربستان ريشه كن گرديد.

[1] . مغازى واقدى، ج 2، ص 706

[2] . پژوهشى عميق از زندگانى على (ع)، ص 261-266

[3] . تاريخ طبرى، ج 3، ص 17-16 كه با تلخيص نقل گرديد - محمد رسول الله، ص 284 و فتوح البلدان ص 47

[4] . تَيْمٰاء محلى بود در هشت منزلى مدينه در سر راه مدينه شام

[5] . التنبيه و الاشراف، ص 224