از بعضى روايات تاريخى چنين استفاده مى‌شود كه آنان در كتابهاى آسمانى خود اوصاف پيامبر آخر الزّمان را كه بدين سرزمين هجرت مى‌كند خوانده بودند و در انتظار وى بودند.

آنان هنگامى كه با مشركان «اوْس» و «خزرج» درگير مى‌شدند با تهديد به آنها مى‌گفتند:

«ما منتظر پيامبرى هستيم كه به اين زودى برانگيخته خواهد شد. او شما را همچون قوم عاد و ثمود خواهد كشت. ما از او پيروى مى‌كنيم و به كمك او بر شما چيره خواهيم شد.» [1]

مسيحيّت نيز در جنوب عربستان كم و بيش راه يافته بود و عدّه‌اى از مردم «يمن» و «نجران» به خاطر همسايگى با حبشه و روابط تجارى با شام بدان گرويده بودند.

بعضى، تاريخ نفوذ و گسترش مسيحيت در «يمن» را اواخر قرن سوّم ميلادى ذكر كرده‌اند و نوشته‌اند نصرانيّت از حبشه، شام و عراق وارد يمن شده و به تبليغ و نشر اين آيين پرداختند. [2]

البته بر اثر مجاورت «يمن» با امپراطورى ايران و نفوذ ايرانيان در حكومت «يمن» تعدادى از عربهاى اين ناحيه مانند قبيله «بَنى‌ تميم» با عقايد ايرانيان (مجوسيّت) آشنا شدند. [3]

وضعيت سياسى جهان قبل از بعثت‌

در آستانه طلوع اسلام، تنها شبه جزيره عربستان گرفتار چنين وضعيّت شوم و نابسامانى نبود بلكه سراسر گيتى در ظلمت و جهالت، خرافات و جنگ و كشتار فرو رفته بود.

[1] . ر. ك. الصحيح من سيرة النّبى، ج 1، ص 174

[2] . تاريخ الجاهليّة، عمر فرّوخ، ص 73

[3] . ر. ك. تاريخ پيامبر اسلام (ص)، آيتى، ص 11