درس 34

شورشها

پس از بازگشت از حَجَةُ الْوِداع، رسول خدا (ص) چند روزى از شدّت خستگى بسترى شد. در اين گيرودار، كه خبر خستگى و ناخوشى پيامبر (ص) همه جا را فرا گرفت، عدّه‌اى فرصت طلب و سودجو به داعيه پيامبرى سر برداشتند.

«مُسَيْلِمَه كَذّاب» در يَمامَه و نَجْد خود را پيامبر و «رَحْمانُ الْيَمامَه» خواند. «اسْوَد عَنْسىّ» در يَمَن خود را «پيغمبر» خواند و شورش آغاز كرد. و زنى به نام «سَجاحْ» و «طُلَيْحَه» با ادعاهاى مشابه به فريب مردم پرداختند.

دامنه اين فتنه‌ها گسترده بود و اين فريبكاران از تعصب قومى و قبيله‌اى سود جستند و عدّه‌اى را به دور خود جمع كردند و پس از آنكه قدرت يافتند، به توسعه قلمرو خويش پرداختند.