را به مهمانان خدا داد بدون آنكه حتّى نياز يك روز خود را براى خويش كنار بگذارد. مردم از اين خدمت ايثارگرانه او تشكر كرده و آن را در همه جا باز گفتند. [1]

نور گوهر وجود رسول خدا (ص) هر چه به مرحله ظهور و عالم وجود نزديكتر مى‌شد، درخشش و تابناكى آن در چهره پدران آن بزرگوار تجلّى بيشترى مى‌نمود. اين نور، در چهره هاشم از آنچنان تجلّى برخوردار بود كه مكّيان را به شگفتى واداشت و قبائل عرب را از هر سو به سوى صاحب نور جذب، و كاهنان را دچار سرگردانى كرد. [2]

خدمات هاشم به حاجيان محدود نمى‌شد بلكه در خانه‌اش همه وقت بر روى نيازمندان باز بود؛ هر كس بر او وارد مى‌شد گرامى‌اش مى‌داشت، برهنه را مى‌پوشاند، گرسنه را سير مى‌كرد. از گرفتار، رفع گرفتارى مى‌نمود، بدهى بدهكار را مى‌داد و چنانچه كسى قتلى مرتكب شده بود (و توان پرداخت ديه آنرا نداشت) ديه‌اش را مى‌پرداخت.

اين خدمات موجب شد كه تمامى مردم مكّه او را به سرورى و بزرگوارى و عظمت بپذيرند و با ميل و رغبت، مناصب: كليد دارى كعبه، آبدهى به حاجيان، پرده‌دارى، پذيرايى از حاجيان و ديگر كارهاى مهم را به دست با كفايت او بسپارند. [3]

[1] . بحار الانوار، ج 15، ص 38

[2] . همان مدرك، ص 37

[3] . همان مدرك