بى‌بهره نماند. با پيكر مجروح به سوى يمن گريخت و در «صنعاء» به هلاكت رسيد. [1]

اين واقعه 53 سال پيش از هجرت رخ داد و به خاطر اهميّتش مبدأ تاريخ عرب به شمار رفت و به «عامُ الْفيل» مشهور گشت.

قرآن از اين حادثه تاريخى در سوره «فيل» ياد كرده است. [2]

ميلاد نور

«عبداللَّه» كوچكترين [3] و عزيزترين پسر «عبدالمطّلب» بود [4] و نزد پدر احترام فراوانى داشت.

وى، چون به سنّ جوانى رسيد پدرش درصدد برآمد تا دخترى نجيب و شريف را به همسرى وى درآورد. از اين‌رو، «آمِنَه» دختر «وَهَب» رئيس تيره «بنى زُهْرَه» را كه دخترى نجيب و با تقوا و از خانواده‌اى شرافتمند بود براى «عبداللَّه» خواستگارى كرد و شبستان زندگى او را با داشتن همسرى مانند «آمنه» روشن ساخت.

«عبداللَّه» پس از ازدواج با «آمنه» براى تجارت عازم «شام» شد. هنگام بازگشت در «يثرب» بيار شد و در همانجا در گذشت.

يگانه ثمره اين ازدواج فرخنده پسرى شد به نام «محمّد» صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وآله كه در هفدهم ربيع الاوّل «عامُ الْفيل» و حدود دو ماه پس از درگذشت پدر به دنيا آمد. [5]

هنگام ميلاد رسول خدا (ص) اتّفاقات عجيبى به وقوع پيوست. ايوان «كسرى‌» لرزيد و سيزده يا چهارده كنگره آن فرو ريخت، درياچه ساوه فرو نشست، آتشكده

[1] . ر. ك. السيرة النبويه، ابن هشام، ج 1، ص 54-56

[2] . أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْراً أَبَابِيلَ تَرْمِيهِم بِحِجَارَةٍ مِن سِجِّيلٍ فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ‌. يعنى: مگر نديدى كه پروردگارت با فيل‌سواران چه كرد؟ آيا نيرنگشان را تباه نساخت‌؟ و بر آنان پرندگانى فرستاد كه آنها را به سنگى از گل سنگ شده مى‌زد چندانكه آنها را همچون كاهى جويده و خورد شده گردانيد

[3] . السيرة النبوية، ابن هشام، ص 161

[4] . همان مدرك، ص 162

[5] . ر. ك. السيرة النبويّه، ج 1، ص 164