است.

امضاء كنندگان براساس اين پيمان متعّهد شدند از اين پس نگذارند در سرزمين مكه به كسى ستم شود و چنانچه ستمديده‌اى يافت شود به حمايت از او برخاسته و حقّش را از ستمگر بگيرند. [1]

از امتيازات مهمّ اين پيمن، علاوه بر محتوايش، شركت رسول خدا (ص) در آنست.

پيامبر (ص) با آنكه در آن زمان بيش از بيست سال نداشت امّا چون پيمان را در جهت حمايت و احقاق حق ستمديدگان ديد در آن شركت كرد.

اين خاطره براى آن حضرت از آنچنان ارزشى برخوردار بود كه سالها بعد- پس از هجرت به مدينه- آن را يادآور شد و فرمود:

«در خانه «عبداللَّه بن جُدْعان» در پيمانى حضور يافتم كه نزد من محبوبتر از شتران سرخ مو است و چنانچه در اسلام هم به مانند آن دعوت شوم خواهم پذيرفت.» [2]

سفر دوّم به شام‌

«خديجه»، دختر «خُوَيْلِدْ» زنى تجارت‌پيشه، شريف و ثروتمند بود او سرمايه‌اى

[1] . ر. ك. السيرة النبويّة، ابن هشام، ج 1، ص 140-141

[2] . السيرة النبويّة، ابن هشام، ج 1، ص 141-142