اين ازدواج، حدود دو ماه پس از بازگشت رسول خدا (ص) از سفر تجارتى شام انجام گرفت. [1]

سنّ پيامبر (ع) به هنگام ازدواج 25 و سنّ خديجه چهل سال ذكر شده است. [2]

مولود كعبه‌

سال سى‌ام «عامُ الْفيل» شهر مكّه شاهد حادثه‌اى شگرف و بى‌نظير بود. «فاطمه بِنْت اسد» همسر «ابوطال» در حالى كه در «مَسْجِدُ الْحَرام» مشغول طواف بود، در خود احساس درد زايمان كرد. ناچار خود را به ديوار كعبه نزديك كرد و گفت:

«خداوندا! به تو و پيامبرانت و كتابهايى كه از سوى تو نازل شده است و نيز به سخن جدّم ابراهيم بنيانگذار اين خانه ايمان دارم. پروردگارا! به حرمت بنا كننده اين خانه و به حق كودكى كه در رحم من است ولادت آن را بر من آسان گردان!»

لحظه‌اى نگذشت كه ديوار خانه به صورت اعجازآميزى شكافته شد و «فاطمه بنت اسد» وارد خانه شد و در آنجا وضع حمل كرد. [3] و بدين‌ترتيب حضرت على عليه السّلام به دنيا آمد.

اين حادثه را قاطبه محدّثان و موّرخان شيعه و بسيارى از دانشمندان اهل سنّت در كتابهاى خود آورده و آن را يك فضيلت بى‌نظير خوانده‌اند. [4] به عنوان نمونه:

حاكم نيشابورى مى‌نويسد: «اخبار متواتره گوياى اين است كه فاطمه بنت اسد

[1] . ر. ك. السيرة الحلبيّة، ج 1، ص 140

[2] . همان مدرك

[3] . ر. ك. كشف الغُمّة، ج 1، ص 60

[4] . محقق گرانقدر، مرحوم علّامۀ امينى بيش از 65 منبع از منابع اهل سنّت و شيعه را در كتاب خود الغدير، ج 6، ص 21-27 ذكر كرده كه همه آنان ولادت امام على (ع) را در كعبه نوشته‌اند