الهى‌اش موجب جذب بيشتر افراد به اسلام گشت و قريش را در توطئه خود ناكام گذارد.

آزار و شكنجه‌

سران قريش، پس از ناكامى در مرحله، تصميم گرفتند هر قبيله‌اى افراد مسلمان شده خود را مورد آزار و شكنجه قرار دهند تا دست از اسلام كشيده به آيين جاهلى بازگردند.

دژخيمان قريش به فرمان رؤساى خود، وحشيانه‌ترين رفتار را درباره نومسلمانان به ويژه بردگان در پيش گرفتند. حبس كردن، زدن، گرسنه و تشنه نگهداشتن و كشتن، نمونه‌هايى از رفتار وحشيانه آنان با تازه مسلمانان است. [1]

«سُمَيَّة»، «ياسر»، «عَمّار»، «خَبّاب بن ارَتّ» و «بِلالِ حَبَشى» بيش از همه در اين راه آسيب ديدند.

«سُمَيَّة» پس از شكنجه‌هاى زياد، توسّط «ابوجهل» به شهادت رسيد و نخستين شهيد اسلام گرديد. [2] همسرش «ياسر» و فرزندش «عبداللَّه» نيز در زير شكنجه‌هاى قريش به شهادت رسيدند. [3] چهارمين فرد خانواده يعنى «عمّار» نيز در آستانه شهادت قرار گرفت. ولى وى، «تَقيّه» كرد و در حالى كه قلبش آكنده از ايمان به خدا و پيامبر (ص) بود، به اجبار در زبان بتها را ستود و بدين‌وسيله از مرگ نجات يافت. [4]

«بِلال» برده «امَيَّةِ بْنِ خَلَف» توسّط اربابش در گرماى آفتاب بر روى سنگهاى داغ بر پشت خوابانده مى‌شد. سپس سنگ بزرگى بر روى سينه‌اش مى‌نهاد و با تازيانه بر پيكرش مى‌نواخت و مى‌گفت: چنين خواهى بود تا به پرستش «لات» و «عُزّى‌» بازگردى

[1] . ر. ك. السيرة النبويّة، ابن هشام، ج 1، ص 339

[2] . تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 28

[3] . تاريخ پيامبر اسلام (ص) آيتى، ص 127

[4] . ر. ك. الصحيح من سيرة النّبى (ص)، ج 2، ص 39