فصل چهارم

زندگانى امام سجاد عليه السلام‌

يك جلسه‌

امام سجاد عليه السلام در يك نگاه‌

چهارمين پيشواى شيعيان در پنجم شعبان، سال 38 هجرى در مدينه ديده به جهان گشود. [1] نام آن بزرگوار، «على»، كنيه‌اش «ابوالحسن» [2] و مشهورترين لقب‌هايش «زين‌العابدين»، «سيد الساجدين» و «سجاد» است. [3]

مادر گرامى‌اش بنابر نقل مشهور، «شهربانو» دختر يزدگرد سوّم، آخرين پادشاه ا يران از سلسله ساسانيان است. اين بانوى گرامى- براساس نوشته مورخان- در جريان يكى از لشكركشى‌هاى مسلمانان به ايران به اسارت سپاه اسلام درآمده و به مدينه برده شده است. اما اين اسارت در جريان كدام جنگ و در دوران كدام خليفه رخ داده است، روشن نيست. پاره‌اى منابع آن را در دوران عمر ذكر كرده‌اند. [4] اگر اين نقل درست باشد، اسارت وى بايد در يكى از جنگهاى قادسيه، يا نهاوند باشد.

پاره‌اى منابع ديگر آن را در دوران عثمان دانسته‌اند كه سپاه اسلام خراسان را فتح كرد و بر دو دختر يزدگرد دست يافت و آن دو را به مدينه نزد خليفه فرستاد. خليفه يكى از آنان را به امام حسين عليه السلام بخشيد. [5] برخى منابع نيز تصريح دارند كه جريان اسارت در دوران حكومت امير مؤمنان عليه السلام بوده است. امام «حريث بن جابر» را بر ناحيه‌اى از مشرق‌

[1] الفصول المهمة، ص 201 و العوالم، ج 18، ص 14.

[2] براِی آن گرامِی کنِیه‌هاِی دِیگرِی همچون «ابو محمّد» و «ابوالقاسم» نِیز ذکر شده است.

[3] ر.ک: الفصول المهمه، ص 201 و مناقب، ج 4، ص 175.

[4] ر.ک: اصول کافِی، ج 1، ص 466.

[5] ر.ک: عِیون اخبار الرضا علِیه السلام، ج 2، ص 128.