فصل هفتم

زندگانى امام كاظم عليه السلام‌

يك جلسه‌

مرورى بر زندگى امام كاظم عليه السلام‌

هفتمين پيشواى شيعيان در هفتم ماه صفر، سال 128 هجرى در «ابواء» [1] ديده به جهان گشود. [2] نامى كه براى نوزاد انتخاب شد «موسى» بود كه تا آن روز در خاندان رسالت سابقه نداشت و يادآور مجاهدت‌ها و بت‌شكنى‌هاى موسى بن عمران بود.

مشهورترين كنيه‌اش «ابوالحسن» و «ابو ابراهيم» و معروف‌ترين لقب‌هايش كاظم، عبد صالح و باب الحوايج است.

مادر گرامى‌اش «حميده بربريّه» از بانوان با فضيلت و از خاندان بزرگ غير عرب بود.

او به حدّى از اصالت خانوادگى و فضائل انسانى برخوردار بود كه امام صادق عليه السلام درباره‌اش فرمود:

حميده همچون زر ناب از پليدى‌ها پاك است ... و اين از لطف خدا بر من و امام پس از من است كه پاى او را به خانه من گشود. [3]

موسى بن جعفر عليه السلام از نظر دانش، تقوا، زهد و عبادت سرآمد روزگار خويش بود.

تمام كسانى كه با زندگى آن حضرت آشنايى دارند در برابر عظمت روحى و شخصيّت الهى آن امام همام، سر تعظيم فرود آورده‌اند. ابن حجر عسقلانى- دانشمند و محدث اهل سنّت- مى‌نويسد:

[1] ابواء، محلِی بِین مکه و مدِینه است و آمنه مادر گرامِی پِیامبر صلِی الله علِیه و آله در آنجا به خاک سپرده شده است.

[2] اعلام الورِی، ص 294.

[3] کافِی، ج 1، ص 398.