منصور به منظور تحت فشار قرار دادن شيعيان، اموال آنان را به زور مى‌گرفت تا همه نيازمند دستگاه و گرسنه و متّكى به او باشند. [1] در اين ميان، مردم مدينه بيش از ساير نقاط تحت فشار بودند.

ج- تبليغ و ترويج از رجال علمى كه از نظر فكرى در خطّ مخالف امام عليه السلام حركت مى‌كردند. جذب فقها و قضاتى همچون: مالك بن انس و قاضى ابو يوسف- كه از نظر مشرب فقهى مخالف پيشوايان معصوم بودند- به دربار و تجليل و تكريم آنان و نشر فتاواى ايشان در جامعه، به منظور تضعيف جبهه امامت- كه از قوى‌ترين جبهه‌هاى فرهنگى مبارزه با حكومت عباسى بود- صورت مى‌گرفت.

قيام حسين بن على‌

فشارها و آزارهاى بيش از حدّ خلفاى عباسى اين دوره نسبت به علويان، آنان را به ستوه آورد و رجال آزاده و دلير بنى‌هاشم را به مقاومت در برابر جنايات حكمرانان عباسى واداشت و آنان را به ميدان‌هاى نبرد كشانيد.

پيشگامان مبارزه مسلحانه عليه ستمگران عباسى محمّد بن عبداللّه بن حسن و برادرش ابراهيم بودند كه در دوران حكومت منصور قيام كردند. خليفه عباسى هر چند توانست قيام محمّد و ابراهيم را سركوب كند و اين دو نواده امام حسن را به شهادت برساند، ليكن هرگز نتوانست پرچمى را كه آنان برافراشتند، سرنگون و مشعل مبارزه‌اى را كه برافروختند، بى‌فروغ سازد. از اين رو در دوران امامت امام كاظم عليه السلام نيز شاهد قيام‌هاى علويان عليه جنايات و سياست‌هاى ضد دينى عباسيان هستيم. علويانى كه در اين دوران قيام كردند عمدتاً نوادگان امام حسن مجتبى عليه السلام مى‌باشند. شاخص‌ترين چهره علويان مبارز در عصر امام كاظم عليه السلام عبارتند از: حسين بن على معروف به شهيد فخ، ادريس بن عبداللّه بن حسن و يحيى بن عبداللّه بن حسن. به لحاظ اختصار تنها به قيام حسين بن على اشاره مى‌كنيم.

[1] ِیعقوبِی در تارِیخ خود، ج 2، ص 387 مجموع اموالِی را که منصور از اِین راه جمع کرده بالغ بر 800 مِیلِیون درهم ذکر کرده است.