افشاى اسامى شيعيان توسط وى [1]، توصيه امام به بعضى ياران خود مبنى بر لزوم كتمان و هشدار به اينكه افشاى اين امر همان و كشته شدن همان، [2] اظهار نظر هادى عباسى پس از قيام شهيد فخّ بر اين حقيقت كه: به خدا قسم حسين به دستور موسى بن جعفر قيام كرده و تحت تأثير او قرار گرفته است [3] و وجود عناصر نفوذى در تشكيلات خلافت عباسى از قبيل: على بن يقطين، يعقوب بن داوود، محمد بن اسماعيل بن بزيع و فضل بن سليمان [4] و دهها شاهد ديگر، همه از وجود تشكيلات سياسى منسجم و سازمان يافته‌اى تحت رهبرى الهى امام كاظم عليه السلام خبر مى‌دهد.

عناوين ديگر محورهاى كارى امام عليه السلام در ارتباط با شيعيان عبارت است از: نظارت بر عملكرد شيعيان و تذكّر لغزش‌هاى آنان، كمك‌هاى مالى و اقتصادى و حلّ مشكلات و گرفتارى‌هاى ايشان.

دستگيرى و شهادت‌

موضع‌گيرى‌هاى كوبنده و معترضانه امام كاظم عليه السلام در برابر حكومت هارون، وجود آن حضرت را براى دستگاه خلافت غير قابل تحمل كرد. سعايت‌هاى پى در پى جيره‌خواران حكومت نزد هارون عليه امام عليه السلام، تصميم خليفه را در دستگيرى آن بزرگوار جدّى‌تر ساخت. از اين رو، در سال 179 هجرى امام را دستگير كرد و براى آن كه شيعيان نفهمند امامشان را به كجا تبعيد كرده‌اند و نيز براى جلوگيرى از شورش هواداران دستور داد هنگام بيرون بردن امام عليه السلام از مدينه دو كجاوه ترتيب دادند و با هر كدام گروهى مسلّح همراه كردند؛ يك كجاوه شبانه به مقصد بصره و كجاوه ديگر در روز به مقصد كوفه حركت داده شد و امام عليه السلام را با كجاوه‌اى كه عازم بصره بود روانه كردند. [1]

[1] رجال کشِی، ج 2، ص 855، ردِیف 1105 و ص 282.

[2] بحار الانوار، ج 47، ص 344.

[3] ر.ک: حِیاة الامام موسِی بن جعفر علِیه السلام، ج 1، ص 472.

[4] براِی آگاهِی از چگونگِی نفوذ اِین افراد در دستگاه خلافت رجوع کنِید به: زندگانِی امام موسِی بن جعفر علِیه السلام، نوشته علِی رفِیعِی و سِید محمد حسِینِی، صص 188 ـ 193.

[5] عِیون اخبار الرضا علِیه السلام، ج 1، ص 70 و بحار الانوار، ج 48، ص 221.