كرده آنان را دلباخته حاكم اصلى اسلامى و پيشواى واقعى مسلمانان ساخته بود. برخورد ارادتمندانه والى بُسْت و سجستان با نامه و فرستاده آن حضرت و حلّ مشكل ايشان، گواه روشنى بر اين نفوذ است. [1]

شهادت امام جواد عليه السلام‌

معتصم در گام بعدى گروهى از درباريان را وادار كرد تا به دروغ عليه امام گواهى دهند كه آن حضرت قصد شورش بر ضدّ حكومت را دارد. [2] اين توطئه را بدين منظور طراحى كرد كه زمينه اجراى توطئه اصلى فراهم شود؛ از اين رو در مرحله نهايى تصميم بر قتل امام گرفت بويژه پس از آن كه قاضى القضاة وقت از امام نزد معتصم سعايت كرد. [3]

معتصم براى اجراى توطئه قتل، دختر مأمون امّ‌الفضل را وادار كرد تا همسرش را مسموم كند. وى كه از زندگى با امام ناراضى بود و در طول زندگى مشتركش با حضرت جواد عليه السلام بارها شكايت آن حضرت را نزد پدرش مأمون برده بود، [4] پذيرفت و با زهر دريافتى از معتصم امام جواد عليه السلام را مسموم ساخت. امام در آخر ذيقعده، سال 220 هجرى در حالى كه 25 سال از عمر پربركتش مى‌گذشت به شهادت رسيد [5] و پيكر پاكش در كنار جدّ بزرگوارش حضرت موسى بن جعفر در قبرستان قريش در بغداد دفن شد.

بارگاه ملكوتى اين دو امام همام هم‌اكنون به كاظمين معروف است.

[1] براِی آگاهِی از تفصِیل داستان رجوع کنِید به کافِی، ج 5، ص 112.

[2] ر.ک. بحار الانوار، ج 50، ص 45.

[3] براِی آگاهِی از تفصِیل ماجراِی سعاِیت ابن ابِی داود از امام نزد معتصم رجوع کنِید به تفسِیر عِیاشِی، ج 1، ص 319 و بحار الانوار، ج 50، ص 5.

[4] ر.ک. کشف الغمه، ج 3، صص 148 و 155 ـ 156. منشأ دشمنِی ام‌الفضل با امام جواد علِیه السلام علاوه بر جنبه‌هاِی اعتقادِی و سِیاسِی دو چِیز بود: نخست احترام و تجلِیل امام از همسر دِیگرش «سمانة مغربِیّه» مادر امام هادِی علِیه السلام و دِیگرِی عقِیم بودن وِی (ر.ک. عِیون المعجزات، ص 132).

[5] ر.ک. کافِی، ج 1، ص 411؛ مناقب، ج 4، ص 379.