فصل دهم

زندگانى امام هادى عليه السلام‌

يك جلسه‌

امام هادى عليه السلام در يك نگاه‌

دهمين امام شيعيان بنابر نقل كلينى، شيخ مفيد، شيخ طوسى، ابن شهرآشوب و ابن‌اثير در نيمه ذيحجّه، سال 212 هجرى در «صِرْيا» [1] متولد شد. [2] پدر بزرگوارش نام نوزاد را «على» نهاد و سنّت اسلامى را درباره‌اش اجرا كرد. كنيه‌اش «ابوالحسن» و مشهورترين لقب‌هايش «هادى» و «نقى» است. مادر آن بزرگوار «سمانه مغربيّه» است كه به «سيّده ام‌الفضل» معروف بود. وى در پاكدامنى، تقوا و بندگى خدا گوى سبقت از ديگر زنان عصر خود ربوده بود. امام هادى عليه السلام در وصف او مى‌فرمايد:

مادرم عارف به حق من مى‌باشد و اهل بهشت است. شيطان سركش به او نزديك نمى‌شود و مكر زورگوى لجوج به وى نمى‌رسد و خداوند حافظ او است و او در زمره مادران صديقين و صالحان قرار دارد. [3]

در منابع تاريخى براى امام هادى عليه السلام پنج فرزند ذكر شده است؛ چهار پسر به نام‌هاى سيد محمّد، امام حسن عسكرى عليه السلام، جعفر و حسين و يك دختر به نام عليّه. فرزندان امام عليه السلام بجز جعفر- كه ناخلف از كار درآمد و بناحق ادعاى امامت كرد و بدين جهت جعفر كذّاب ناميده شد- همه، بزرگوار و جليل‌القدر بودند.

[1] نام روستاِیِی در شش کِیلومترِی مدِینه که امام کاظم علِیه السلام آن را تأسِیس کرده بود (مناقب، ج 4، ص 382).

[2] کافِی، ج 1، ص 497؛ ارشاد، ص 327؛ تهذِیب الاحکام، ج 6، ص 92؛ مناقب، ج 4، ص 401؛ کامل، ج 7، ص 189. نقل‌هاِی دِیگرِی مانند 27 ذِیحجه، سال 212، دوم و سوم و سِیزدهم رجب، سال 214 نِیز ذکر شده است (ر.ک. بحار الانوار، ج 50، صص 113 ـ 116).

[3] دلائل الامامة، ص 216.