و آن گرامى با اشاره به وى خطاب به بستگان خود فرمود: «اين، برادر، وصىّ و جانشين من در ميان شما است. سخنش را بشنويد و از او پيروى كنيد.» [1]

امام عليه السلام در طول مدت 23 سال دوران رسالت همواره همراه و در كنار رسول خدا صلى الله عليه و آله بود؛ از شعب ابوطالب گرفته تا خوابيدن در بستر پيامبر صلى الله عليه و آله در «ليلةالمبيت»، جانشينى از پيامبر صلى الله عليه و آله در مكّه پس از هجرت آن گرامى به مدينه و انجام سفارش‌هاى وى، هجرت به مدينه و پيوستن به رسول خدا صلى الله عليه و آله در قبا، جانبازى‌ها و فداكارى‌ها در راه خدا در تمامى غزوات، به‌ويژه نبردهاى بدر، احد، خندق و خيبر كه اگر پيكارهاى پيروزمندانه و سرنوشت‌ساز اين پيشتاز اسلام نبود، چه بسا كفّار و مشركان در همان لشكركشى‌هاى آغازين، چراغ رسالت را خاموش و پرچم توحيد را سرنگون مى‌كردند.

اين سابقه درخشان و آن شايستگى‌هاى فردى و آگاهى‌هاى عميق و گسترده به كتاب و سنّت و شناخت كامل از رسالت الهى پيشوا و نيازهاى امت و خلاصه، قرابت و رابطه تنگاتنگى كه با پيام‌آور الهى داشت موجب شد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله پيش از رحلت خود و پس از انجام حجةالوداع، در غدير خم با معرفى حضرت امير عليه السلام به جانشينى خويش، دين امت را كمال بخشد، نعمت الهى رسالت را بر بندگان تمام كند و اسلام عزيز را آيين پسنديده حق معرفى نمايد.

حضرت فاطمه عليها السلام‌

حضرت فاطمه عليها السلام در روز جمعه بيستم جمادى‌الثانى، سال پنجم بعثت در مكه چشم به جهان گشود. [2] مادر وى خديجه دختر خويلد، پسر اسد، پسر عبدالعزّى، پسر قصىّ، و از بانوان پاكدامن قريش به‌شمار مى‌رفت تا آنجا كه او را «طاهره» و «سيّده» زنان قريش مى‌خواندند. [3]

رسول گرامى اسلام به دستور الهى نام «فاطمه» را بر دخترش نهاد. [4] فاطمه از ريشه‌

[1] تارِیخ طبرِی، ج 2، ص 320 و کامل ابن اثِیر، ج 2، ص 62.

[2] مصباح کفعمِی، ص 592 (جدول).

[3] سِیره حلبِی، ج 1، ص 137.

[4] ر.ک: بحار الانوار، ج 43، ص 13.