4- به زندان افكندن امام و ايجاد رعب و وحشت نسبت به آن حضرت در زندان، با كندن قبر در پيش روى آن گرامى. [1]

5- متهم كردن امام به موضع‌گيرى عليه شيخين و تفسير و تطبيق آيات 27 و 28 سوره فرقان بر آنان. [2]

6- تصميم به كشتن امام و وادار كردن چند نفر براى اجراى اين مأموريت. [3]

با تدبيرها و موضع‌گيرى‌هاى بجا و حساب شده امام هادى عليه السلام تمامى توطئه‌هاى متوكل نقش بر آب شد و امام همه آن‌ها را خنثى كرد و متوكل را بيچاره و درمانده ساخت؛ بگونه‌اى كه وى ناچار شد به شكست و استيصال خود در برابر امام اعتراف كند. [4]

تلاش‌هاى امام هادى عليه السلام‌

پيشواى دهم پس از انتقال به سامرّا برغم آن كه تحت مراقبت شديد حكومت قرار داشت، فعاليّت‌ها و مبارزات خود را دنبال كرد. اهمّ تلاش‌هاى آن حضرت را مى‌توان در چند محور بيان كرد.

1- تبيين و تثبيت موضع امامت‌

هر چند مشكل خردسالى امام هادى عليه السلام به هنگام تصدّى مقام امامت با پيشگامى امام جواد عليه السلام در اين عرصه تا اندازه زيادى حل شده بود و از اين جهت ترديد خاصّى در امامت آن حضرت براى بزرگان شيعه به‌وجود نيامد، تنها تعداد اندكى براى مدّتى به امامت موسى بن محمّد معروف به موسى مبرقع معتقد شدند. آنان نيز پس از چندى عقيده به امامت او را رها كرده امامت برادرش امام هادى عليه السلام را پذيرفتند؛ [5] ليكن اصل ميراث امامت همواره از سوى دشمنان- اعم از جبهه خلافت جور و گروه‌هاى منحرف-

[1] اعلام الورِی، ص 410.

[2] بحار الانوار، ج 50، ص 214.

[3] همان، ص 196.

[4] همان، ص 158.

[5] ر.ک. الفصول المختاره، ص 317 و فرق الشِیعه، ص 91.