در معرض تهديد قرار داشت و از اين جهت نيازمند پاسدارى جدّى و پايدار از سوى امامان بود.

امام هادى عليه السلام چون امامان پيشين مى‌كوشيد تا از راه‌هاى مختلف و در برابر افراد و قشرهاى گوناگون از ميراث امامت دفاع كند و به همگان بفهماند كه شرايط جانشينى از پيامبر صلى الله عليه و آله و رهبرى و پيشوايى امت اسلامى تنها در وجود او و نياكان او جمع است و ديگران، فاقد آن شرايط و نيازمند آن حضرت هستند.

امام عليه السلام در پرتو اتخاذ اين موضع اصولى در جبهه رويارويى با دشمن قدرتمند و خودخواهى مثل متوكل موفق شد او را شكست بدهد و توطئه‌هايش را خنثى كند [1] و در جبهه مردمى- با عنوان كردن مسأله امامت و بحث درباره آن و نيز ارائه كرامت و معجزه- بسيارى از شبهات را از ذهن افراد بزدايد و آنان را به صراط مستقيم رهنمون سازد. [2]

علاوه بر اين از پيشواى دهم مجموعه‌اى از زيارت‌ها در دست است كه سرشار از معارف گوناگون اسلامى و دلائل حقّانيّت امامان عليهم السلام و شايستگى ايشان براى منصب امامت است. از جمله اين زيارات مى‌توان از زيارت جامعه- كه هر يك از امامان را مى‌شود با آن زيارت كرد- زيارت امير مؤمنان عليه السلام در روز عيد غدير، زيارت حضرت زهرا، امام حسين، امام كاظم و امام جواد عليهم السلام، نام برد. [3]

از پيشواى دهم رواياتى در تشويق و ترغيب شيعيان به زيارت بعضى امامان مثل امام رضا عليه السلام و نيز بعضى امامزادگان مثل حضرت عبدالعظيم حسنى رسيده است. [4]

اهمّيت ويژه قائل شدن براى حائر حسينى عليه السلام و فرستادن بعضى ياران خود به كربلا به منظور دعا براى بهبودى آن حضرت از بيماريى كه بر او عارض شده بود [5] و نيز سخنان‌

[1] براِی آگاهِی بِیشتر از مواضع امام در اِین زمِینه رجوع کنِید به مناقب، ج 4، ص 406 و 408، حِیاة الامام الهادِی علِیه السلام، ص 242.

[2] براِی نمونه رجوع کنِید به اعلام الورِی، ص 346 و اثبات الوصِیة، ص 198.

[3] براِی آگاهِی از زِیارات ِیاد شده رجوع کنِید به کامل الزِیارات، ص 41 و بحار الانوار، ج 97، صص 359 ـ 368.

[4] ر.ک. مسند الامام الهادِی علِیه السلام، صص 247 ـ 266.

[5] ر.ک. کامل الزِیارات، ص 274.