در اولين فرصت در مكّه با آن بزرگوار بيعت مى‌كنند. [1]

امام پس از آن، دعوت عمومى خود را آغاز مى‌كند و به‌وسيله فرشتگان يارى مى‌شود. مردم ستمديده و علاقه‌مند از هر سو، گرد امام جمع شده، ضمن بيعت با او به يارى‌اش مى‌شتابند. ياران امام، مردانى سلحشور، فداكار، شيران روز و زاهدان شبند.

دلهايشان چون پاره آهن محكم است و هر يك از آنان، نيروى چهل مرد را دارد. آنان در پيروى از امامشان بسيار كوشا هستند و به هر سو يورش برند با پيروزى بازمى‌گردند.

امام مدتى در مكه مى‌ماند، سپس به كوفه مى‌رود و آن جا را مركز حكومت خود قرار مى‌دهد. حضرت به مشيت الهى در اندك زمانى شرق و غرب جهان را فتح كرده اسلام را در همه جا گسترش مى‌دهد. و دين حق را با زدودن پيرايه‌ها از پيكره آن تجديد و براساس كتاب خدا و سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله حكومت مى‌كند. همچون امير مؤمنان عليه السلام غذايش ساده و لباسش خشن است. [2] حضرت عيسى عليه السلام از آسمان فرود مى‌آيد و در نماز به آن حضرت اقتدا مى‌كند. [3]

و- جهان پس از ظهور: در حكومت حضرت مهدى (عج)، بركت‌ها و گنجينه و نهفته‌هاى زمين، آشكار و ثروت و نعمت، فراوان مى‌شود؛ بگونه‌اى كه فقر از جامعه ريشه‌كن مى‌گردد و كسى براى پرداخت زكات و صدقه، فقير نمى‌يابد. عدالت و امنيّت همه جا را فرامى‌گيرد، بطورى كه اگر پيرزنى طبقى طلا و جواهر بر سر گيرد و به تنهايى از شهرى به شهرى برود كسى مزاحم او نمى‌شود. تمام ويرانى‌ها آباد مى‌شود، خداوند به چشم‌ها و گوش‌هاى ياران امام آن چنان نورانيّت و شنوايى‌اى مى‌بخشد كه ميان امامشان و خود در هر كجا باشند حايلى نمى‌بينند. در حكومت حضرت مهدى (عج)، افكار انسان‌ها متمركز و خردهايشان، تكامل مى‌يابد. در آن فضا، همه چيز و همه كس مى‌توانند به زيبايى و كمال مطلوب خود برسند و همه خواسته‌ها و آرزوهاى انسانيّت در

[1] ر.ک. بحار الانوار، ج 52، ص 370؛ غِیبت، نعمانِی، ص 316.

[2] غِیبت، نعمانِی، ص 285، منتخب الاثر، ص 307.

[3] اثبات الهداة، ج 7، ص 14.