4- استيضاح خليفه در ارتباط با موضوع فدك و بسيارى مسائل ديگر، ضمن سخنرانى مفصّلى كه براى عموم در مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله داشت.

5- بر ملا كردن چهره تزوير و نيرنگ فرصت‌طلبانى كه با شعار «حسبنا كتابُ اللّه» سعى در كنار زدن عترت داشتند. دختر پيامبر صلى الله عليه و آله با استناد به آيات قرآن در احتجاجش با ابوبكر به همگان فهماند كه اين شعار نيرنگى بيش نيست و دست‌اندركاران خلافت نه‌تنها به قرآن عمل نكرده‌اند كه به آن پشت كرده احكام و دستوراتش را زير پا نهاده‌اند.

6- روى گردانى از حكومتمداران به هنگام عيادت از وى و خوددارى از سخن گفتن با آنان.

7- وصيّت به دفن شبانه و اعلام ناخشنودى از شركت كسانى كه خشم او را برانگيخته و او را آزرده بودند، در مراسم تشييع جنازه وى.

شهادت حضرت فاطمه عليها السلام‌

محدوديت درس و لزوم اشاره به عناوين فعّاليت‌ها و مبارزات حضرت زهرا عليها السلام در اين مقطع حساس از زندگى او، فرصت بازگو كردن شرح رنج‌ها و مصيبت‌هاى وارده بر جسم و جان او را از ما سلب كرد. اين مصيبت‌ها به‌قدرى زياد و پى در پى و شكننده و كوبنده بود كه به بيان خود آن حضرت اگر بر روزگاران وارد مى‌شد تبديل به شب تاريك و ظلمانى مى‌گشتند!

فقدان پدر، انزواى همسر، غصب خلافت، يورش به خانه امامت و آتش زدن آن، سقط شدن محسن، شكستن پهلو، كبود شدن بازو، تصرف غاصبانه فدك، زخم زبان دشمنان و ... مصيبت‌هايى بود كه ظرف مدت سه ماه يا كمتر بر روح و جسم تنها گل بوستان محمّدى صلى الله عليه و آله وارد شد و او را از پاى درآورد و در بستر بيمارى افكند. و سرانجام بر اثر همين صدمات وارده در سيزدهم جمادى‌الاولى [1] و يا سوم جمادى‌الآخر [2] سال‌

[1] بحار الانوار، ج 43، ص 195.

[2] کشف الغمه، ج 1، ص 503؛ دلائل الامامة، ص 45 و بحار الانوار، ج 43، ص 196.