فصل دوم

زندگانى امام مجتبى عليه السلام‌

2 جلسه‌

سبط اكبر رسول اللّه صلى الله عليه و آله‌

نخستين مولود امامت، در نيمه رمضان، سال سوم هجرى در مدينه متولد شد. [1] رسول اكرم صلى الله عليه و آله با شنيدن خبر ولادت سبط خويش بسيار خوشحال شد و به خانه فاطمه عليها السلام آمد تا ميلاد فرزندش را به وى و برادرش على عليه السلام تهنيت گويد.

اسماء، نوزاد را كه در پارچه‌اى زرد رنگ پيچيده شده بود نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آورد. رسول خدا صلى الله عليه و آله دستور داد پارچه سفيدى بر نوزاد بپوشانند؛ آن گاه سبط خويش را در آغوش گرفت؛ در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت و از سوى خدا نام «حسن» را بر او گذاشت. و در هفتمين روز از ولادتش با قربانى گوسفندى فرزندش را عقيقه كرد و موى سر نوزاد را تراشيد و هم‌وزن آن به نيازمندان صدقه داد. [2]

كنيه پيشواى دوّم «ابو محمّد» و مشهورترين القابش مجتبى، سبط و سيّد است.

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:

«حَسَنٌ سِبْطٌ مِنَ الْاسْباط.» [3]

حسن (در خير و بركت) امتى از امّت‌ها است.

و در سخنى ديگر فرمود:

[1] ر.ک: بحار الانوار، ج 43، صص 238 ـ 239 و نور الابصار، ص 239.

[2] کشف الغمه، ج 1، ص 518 و بحار الانوار، ج 43، ص 255.

[3] اسد الغابه، ج 2، ص 13.