و تأكيد كرد تا زمانى كه به آن دو چنگ زنيد هرگز گمراه نخواهيد شد. [1]

متأسفانه اين دو ثِقْل گران‌سنگ پس از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله به فراموشى سپرده شده و از سوى امّت در غربت و انزوا قرار گرفتند: «قرآن» به‌گونه‌اى مهجور شد و «عترت» به‌گونه‌اى ديگر. خود خواهان و طاغوتيان با تمسك به جلد و الفاظ قرآن، آن را وسيله‌اى كردند براى حكومت ضد قرآنى، و مفسران حقيقى قرآن و آشنايان به حقايق را كه سراسر قرآن را از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله دريافت كرده بودند با بهانه‌هاى مختلف و توطئه‌هاى از پيش تعيين شده، عقب زدند و با قرآن، در حقيقت قرآن را از صحنه خارج و انحراف از دين خدا و كتاب و سنّت الهى را پايه‌گذارى كردند. [2]

بمباران تبليغات عليه «عترت»، جعل صدها روايت دروغ در مذمّت اهل بيت و فضائل دشمنان آنان در راستاى همين سياست بود؛ چندان كه حضرت على فرمود:

«ما زِلْتُ مُذْقُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ مَظْلُوماً.» [3]

من از هنگام رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله پيوسته مظلوم بوده‌ام.

اين بنيان كج هر چه به جلو آمد، كجى‌ها و انحراف‌ها بيشتر شد تا آن كه در دوران يزيد به اوج خود رسيد.

2- دنياطلبى‌

روى گردانى از خدا و به فراموشى سپردن ياد او كه در توجه و تمسك به معنويات متجلى است، از يك سو و روى آوردن به شهوترانى‌ها و هوسرانى‌ها و در يك جمله دنياطلبى از ديگر عوامل مهم زمينه‌ساز حادثه عاشورا بود. مقام معظم رهبرى در مقام بيان نقش انحرافى اين عامل مى‌فرمايد:

دو عامل از عوامل اصلى اين گمراهى و انحراف عمومى است: يكى دور شدن از ذكر خدا كه مظهر آن صلات و نماز است؛ يعنى فراموش كردن خدا و معنويت از زندگى و

[1] اشاره به حدِیث متواتر ثقلِین که پِیامبر صلِی الله علِیه و آله فرمود: «إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ اَلثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اَللَّهِوَعِتْرَتِي، مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا اَبَداً وَ إِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّاَلْحَوْضَ»

[2] اقتباس از وصِیّت‌نامه سِیاسِی الهِی امام خمِینِی با تلخِیص.

[3] نهج السعادة، ج 2، ص 448.