درس شانزدهم: امام خمينى و حكومت ناب اسلامى

1. حكومت مسلمانان و شيعه و حكومت اسلامى و شيعى‌

بهترين حكومت براى تأمين سعادت كامل بشر، حكومتى است كه پيامبران در پى جايگزينى آن با حكومتهاى بشرى بودند. پيامبران مأمور تأسيس حكومت الهى و نفى نظامهاى طاغوتى بودند. صورت كامل تعاليم آسمانى در اسلام تجلى كرد. و حكومت الهى توسط خاتم پيامبران (ص) تشكيل شد پيامبر (ص) براى استمرار حكومت اسلامى پس از خود به امر خداوند پيش‌بينى كرد و اين مسئوليت را به عهده «امامت» نهاد كه على (ع) نخستين رهبر و امام منصوص پس از پيامبر (ص) بود. بنابراين، حكومت الهى، همان حكومت و مديريتى است كه بر پايه قرآن باشد و همراه تلقى و عملكرد امام؛ يعنى كسى كه پس از پيامبر (ص) تنها آشناى با قرآن و سنت پيامبر (ص) و تنها غمخوار انسان مى‌باشد.

بايد بين «حكومت مسلمانان» و «حكومت اسلامى» فرق قائل شد. مقصود از حكومت مسلمانان آن است كه اشخاصى كه در رأس قدرت و حكومت جاى مى‌گيرند، از نظر اعتقادى، مسلمان باشند. اما مقصود از حكومت اسلامى، حكومتى است كه نظامنامه آن بر پايه تعاليم والاى اسلام قرار داشته باشد. همين‌گونه است حكومت شيعه و حكومت شيعى.

پس حكومت شيعه، الزاماً مصداق حكومت شيعى، و حكومت مسلمانان، الزاماً مصداق حكومت اسلامى نيست. [1]

[1] . تفسير آفتاب، 302-304