2. سابقه حكومت در تشيع‌

در تاريخ اسلام، پس از ده سال حكومت اسلامى پيامبر (ص) حكومت شيعى كه در واقع همان استمرار حكومت اسلامى ناب محمدى بود، تنها در دوره حدود پنج ساله حكومت حضرت على (ع) و چند ماه حكومت امام حسن (ع) تحقق يافت. ولى حكومت مسلمانان و شيعه، در ايران و برخى نقاط جهان، بارها پديد آمده است. شيعه از همان روزگاران قديم، در برخى از كشورهاى اسلامى، قدرت و حكمرانى يافت، از جمله:

- ادريسيان در مراكش؛

- حمدانيان در شام؛

- علويان در طبرستان و گيلان؛

- زيديان در يمن؛

- بويهيان در شيراز و بغداد؛

- مزيديان در حله و اطراف آن؛

- فاطميان در مصر؛

- اسماعيليان در ايران؛

- سربداران در خراسان؛

- مشعشعيان در خوزستان؛

- صفويان در ايران؛

- عادلشاهيان در هند؛

- قطبشاهيان در هند؛

آنچه در عصر حاضر در ايران به دست امام خمينى (ره) و هميارى مردم مسلمان اتفاق افتاد، حكومت اسلامى شيعى است نه حكومت مسلمانان شيعه، چون رهبرى انقلاب در دست پيشوايى دين و عالمى ربانى، نايب امام [1] و ولى فقيه جامع‌الشرائط قرار گرفت، كه در هيچ يك از حكومتهاى مسلمانان شيعه در گذشته چنين نبوده است.

[1] . همان، ص 304-305