نكته اساسى در لايحه پيش گفته حذف اسلام و قرآن بود و موضوع حق رأى زنها اين بود كه اگر علماى اسلام مخالفت كردند، آنها را مخالف ترقى زنها معرفى كنند و هياهو راه بيندازند كه هدف اصلى آنها در اين هياهو گم شود.

رژيم، غافل از آنكه شخصيت بى‌نظيرى چون امام خمينى (ره) كه تمام حوادث گذشته را با دقت مطالعه كرده بلافاصله پس از آيت الله بروجردى پرچم را به دست مى‌گيرد و برافراشته‌تر از گذشته مانع از اجراى اهداف طاغوت مى‌گردد. امام خمينى (ره) پس از تصويب قانون پيش گفته، در رأس مخالفان قرار گرفت و با سخنانى مستحكم نشان داد دخالت روحانيت در سياست پايان نيافته، بلكه با قدرتى جديد و وسيع‌تر ادامه دارد.

امام طى تلگرافى به عَلَم و سپس به شاه اين لايحه را مخالف اسلام و قانون اساسى اعلام مى‌كند. پس از دو ماه مبارزه و مقاومت امام، روحانيت و مردم مسلمان ايران، اسدالله علم در دهم آذر 1340 اعلام مى‌دارد كه قانون مربوط به انجمنهاى ايالتى و ولايتى قابل اجرا نخواهد بود. [1]

اين پيروزى كه در مرحله اول رويارويى طاغوت با روحانيت و اسلام درمدتى كوتاه به دست آمد، مردم را اميدوار به حركت الهى خويش ساخت و برخلاف خواست رژيم، دوباره اسلام و روحانيت در ميان مردم مستحكم‌تر شده و طاغوت در اين آزمايش اسلام‌زدايى ناكام ماند.

5. نقشه‌هاى آمريكا و نظر امام‌

آمريكا كه نقشه‌هاى خطرناك و دامنه‌دارى عليه اسلام داشت، به اين سادگى دست بردار نبوده، درصدد اجراى ديگر برنامه‌هاى خود برآمد. معاون وزارت خارجه آمريكا در امور خاور ميانه، «فيليپ تالبوت» در همان سال 41 گفته بود: «ايران با تشويقها و كمكهاى آمريكا شروع به اجراى برنامه شجاعانه‌اى كرده كه عبارت از تثبيت اوضاع سياسى، و رفع مشكلات داخلى است ... و اين برنامه كه در سال 1963 م (1341 شمسى) آغاز مى‌شود، كاملًا جديد و پرارزش است.» [2] امام خمينى كه به عمق ماجرا پى برده بود، ياران خود و علماى اسلام را

[1] . تحولات سياسى و اجتماعى ايران در دوران پهلوى، ص 259-265؛ اسد الله، بادام‌چيان، شناخت انقلاب اسلامى و ريشه‌هاى آن، ص 191-192

[2] . شناخت انقلاب اسلامى و ريشه‌هاى آن، ص 192-193