تبعيد مى‌كنند.

امام در تبعيد نيز در مقابل عملكردهاى رژيم شاه ساكت نمى‌نشيند و به هر مناسبتى با اطلاعيه و سخنرانى به افشاى نيّات پليد رژيم شاه مى‌پردازد. تا آنكه روزنامه اطلاعات در روز هفدهم دى 1356 در مقاله‌اى تحت عنوان «ايران و استعمار سرخ و سياه» به قلم احمد رشيدى‌مطلق، صريحاً به امام خمينى اهانت مى‌نمايد كه احساسات مذهبى مردم به ويژه مردم قم جريحه‌دار و به واكنش‌هاى شديد و درگيريهاى جدى بين مردم و رژيم تبديل مى‌شود. اين تظاهرات پس از سه روز منجر به قيام خونين نوزدهم دى 1356 در قم و كشته و مجروح شدن تعدادى از مردم و طلاب گرديد. پس از حادثه قم، جنبش تبريز در چهلم شهداى قم در 29 بهمن همان سال شكل مى‌گيرد و در چهلم تبريز، مردم يزد قيام مى‌كنند و سپس سراسر ايران يكپارچه تبديل به قيام و تظاهرات و اعتصاب و درگيرى و ... مى‌گردد. با ادامه اين حوادث، چند دولت عوض مى‌شود، ولى براى رژيم فايده‌اى نمى‌بخشد تا آنكه شاه در 26 دى 1357 ايران را به مقصد مصر ترك مى‌كند و با اين اقدام خود، پايان سلسله پهلوى و نابودى دولت دست نشانده آمريكا را در ايران رقم مى‌زند.

امام خمينى در روز دوازدهم بهمن 1357 پس از چهارده سال تبعيد به ايران بازمى‌گردد و مورد استقبال بى‌نظير مردم از فرودگاه تا بهشت زهرا قرار مى‌گيرد و طى سخنانى در بهشت زهرا مى‌فرمايد:

من دولت تعيين مى‌كنم! من توى دهن اين دولت مى‌زنم! من به پشتيبانى اين ملت دولت تعيين مى‌كنم، دولت غير قانونى بايد برود ...!

پس از ورود امام به ايران، مردم ايران هر روز براى اعلام وفادارى و بيعت در محل استقرار امام حاضر مى‌شدند. تا آنكه در نوزدهم بهمن ماه پرسنل نيروى هوايى نيز همبستگى خود را با امام اعلام نمودند و در 22 بهمن ارتش اعلام بى‌طرفى مى‌نمايد و با غروب آن روز، عمر رژيم شاهنشاهى ايران به سر مى‌رسد و انقلاب اسلامى ايران به رهبرى امام خمينى پيروز مى‌گردد و نظام جمهورى اسلامى با ويژگيهاى منحصر به خود در عصر كنونى تأسيس مى‌شود. [1]

[1] . ر. ك: تحولات سياسى و اجتماعى ايران در دوران پهلوى، ص 266-347