چنان‌كه در درس اول بيان شد، تشيع در عصر پيامبر (ص) پى‌ريزى شد و در غدير خم، با نصب امام على توسط پيامبر رسماً اعلام گرديد و پيشگامان شيعه چهار نفر بودند كه عبارتند از: «سلمان، ابوذر، مقداد و عمار». اين چهار نفر از همان آغاز پيدايش تشيع شيعه بودند، و هرگز به راه ديگر نرفتند، سلمان از افرادى است كه حتى يك لحظه در حقانيت تشيع شك نكرد، و يك لحظه از پيروى امير مؤمنان على (ع) منحرف نشد.

1- 2. سلمان و ماجراى سقيفه‌

در ماجراى سقيفه، سلمان به دنبال اكثريت نرفت و با وجود آن كه سخت تحت فشار بود و شكنجه ديد، از مرز تشيع خارج نشد. [1]

هنگامى كه ابوبكر به عنوان خليفه انتخاب شد، سلمان فارسى در زمره معترضين قرار گرفت و از ناراحتى به فارسى گفت: «كرديد و نكرديد»، يعنى تسليم سخن پيامبر (ص) درباره على (ع) در روز غدير خم، نشديد. جمله «ندانيد كه چه كرديد» را به عنوان سرزنش گفت؛ يعنى كار شما از روى جهل و گمراهى بود و نه براساس آگاهى و هدايت. [2]

2- 2. سلمان و ماجراى بيعت گرفتن از على (ع)

در ماجراى بيعت گرفتن از امير مؤمنان على (ع) براى ابوبكر، سلمان با على (ع) بود و در هر فرصتى از آن حضرت دفاع مى‌كرد و هرگز او را تنها نگذاشت و آشكارا با اين كه در خطر بود اعتراض مى‌كرد و مى‌فرمود:

اى فرزندان روزگار، بر شما هلاكت باد! آيا مى‌دانيد چه گامهايى بر زيان خود برداشتيد، و چون امّتهاى پيش، از هوسهاى نفسانى خود پيروى كرديد، و از سنت پيامبر (ص) دورى نموده، مقام امامت را از مركز و اهل آن ربوديد؟!

سلمان به دفاع از على (ع) ادامه داد تا آنكه ماجرا شدت گرفت. حضرت على (ع) به سلمان فرمود: «سكوت كن» آن گاه سلمان به امر امام (ع) ساكت شد. [3]

[1] . ابو منصور احمد بن على بن ابى طالب، طبرسى، احتجاج طبرسى، ترجمه، مصطفوى، حسن، ج 1، ص 245

[2] . اعيان الشيعه، ج 1، ص 28

[3] . احتجاج طبرسى، ج 1، ص 246-247، ترجمه حسن مصطفوى