1- 2. اشعريان و امامان معصوم‌

اشعريان روابط عميقى با پيشوايان معصوم داشتند كه تا غيبت امام دوازدهم (عج) ادامه داشت و در هيچ دوره‌اى قطع نشد. برجسته‌ترين صحابى اشعرى، زكريا بن آدم است. وى در كتابهاى شيعه با تعابير: «ثقه»، «جليل» و «عظيم القدر» ستوده شده و از اصحاب خاصّ امام صادق (ع)، امام كاظم (ع)، امام رضا (ع) و امام جواد (ع) بوده است. از حضرت رضا (ع)، سخنان كم‌نظيرى درباره منزلت وى نقل شده است.

عمران بن محمد بن عمران، از ديگر اشعريانى است كه صحابى امام صادق (ع) بود و آن حضرت درباره وى دعا كرد و در جاى ديگر امام فرمود: «عمران نجيبى از طايفه نجيبان است.

هيچ جبّارى قصد آنها را نمى‌كند، مگر اينكه خداوند، او را هلاك كند.»

از ديگر مشايخ اشعريان، سعد بن سعد بن احوص بن سعد بن مالك است. وى از اصحاب امام كاظم (ع)، امام رضا (ع) و امام جواد (ع) بود. امام جواد (ع) در آخر عمرش، او را چنين دعا كرد:

خداوند، سعد بن سعد را از جانب من خير دهد! به درستى كه او با من وفا كرد.»

احمد بن اسحاق بن عبدالله بن مالك بن احوص، يكى ديگر از اشعريان است كه از سفيران، نايبان و وكيلان ائمه (ع)، شيخ و بزرگ قمى‌ها، كبير القدر و از ثقات اماميّه به شمار مى‌رود.

وى از اصحاب امام جواد (ع) و امام هادى (ع) و از خواص اصحاب امام عسكرى (ع) است و از كسانى است كه امام زمان (عج) را ديده و توقيعى از سوى حضرت در توثيق وى صادر شده است.

از ديگر اشعريان، عبدالعزيز بن مهتدى است. وى از اصحاب امام كاظم (ع) و از وكيلان و خواص امام رضا (ع) و از ياران امام جواد (ع) است و امام جواد (ع) در حق او دعا كرده است.

زكريا بن ادريس بن عبدالله بن سعد اشعرى نيز از بزرگان اين خاندان است. وى از بزرگان اماميه و از اصحاب امام صادق (ع)، امام كاظم (ع) و امام رضا (ع) است.

در مجموع، 83 نفر محدث و فقيه اشعرى شناخته شده‌اند كه از ابتداى سكونت ايشان در قم تا ابتداى قرن پنجم، 57 نفر صحابى ائمه (ع) مى‌باشند. [1]

[1] . تاريخ تشيع، ج 1، ص 172-174؛ ر. ك: تاريخ تشيع در ايران، ج 1، ص 195-198