درس هفتم: گسترش تشيّع در مناطق مركزى ايران [2]

1. رى دومين پايگاه تشيع در ايران‌

1- 1. تاريخچه اسلام در رى‌

شهر رى، بدون درگيرى، در زمان عثمان به دست ابوموسى اشعرى فتح شد. گرايش مذهبى مردم اين شهر به سوى امويان بود و اين موضوع، به دليل حضور حاكمان منصوب از سوى امويان و ناصبى مذهبى چون كثير بن شهاب [1] بود كه براساس سنت امويان، حضرت على (ع) را بر منابر، لعن مى‌كردند. اسكافى، رى را در كنار شام و بصره، از جمله شهرهاى ناصبى برشمرده است.

رواياتى نيز از زبان اهل بيت در مذمت رى نقل شده است كه مى‌تواند تأييدى بر گرايش ضد شيعى مردم اين شهر باشد. فرار مردم رى، به هنگام حمله ابومسلم خراسانى به اين شهر حكايت از ناصبى بودن آنها دارد. ولى در عين حال نبايد ناديده گرفت كه حتى در زمان امويان نيز، كسانى از دوست‌داران اهل بيت (ع) در اين شهر بوده‌اند. گفته شده در ميان بيعت كنندگان با زيد بن على، افرادى از مردم رى وجود داشته‌اند. [2]

2- 1. علل و عوامل گرايش مردم رى به تشيع‌

گرچه به دليل سلطه حاكمان ناصبى در آغاز اسلام بر شهر رى مردم را به دشمنى اهل بيت (ع)

[1] . كثير بن شهاب از سوى مغيرة بن شعبه، والى كوفه، به حكومت رى منصوب شد. او بر منبر رى دشنام فراوان به امام على (ع) مى‌داد، كثير بن شهاب از كسانى است كه بر ضد حجر بن عدى، شهادت ظالمانه داد، كه براساس آن حجر و يارانش شهيد شدند. همچنين در محاصره قصر ابن زياد توسط مسلم بن عقيل بر قصر رفت و با تبليغ مردم را از گرد مسلم پراكنده كرد، او محرك مردم كوفه در رفتن به كربلا براى جنگ با امام حسين (ع) نيز بوده است. (تاريخ تشيع در ايران...، ج 1، ص 245-246)

[2] . تاريخ تشيع در ايران...، ج 1، ص 245-248