درس يازدهم: علويان در دوران‌امام باقر عليه السلام: سياست بنى اميه نسبت به علويان

سياست بنى اميه نسبت به علويان‌

بعد از آن كه معاويه رسماً بر منبر خلافت نشست، همه توان سياسى حزب اموى بر سركوب و كنار زدن بزرگترين رقيب، يعنى علويان قرار گرفت. از آنجا كه «بيت علوى» مركز فضيلت، علم، تقوا و ديانت بود و مردان اين خاندان در همه زمينه‌ها بر ديگران سبقت داشتند و كسى با آنان قابل قياس نبود، به طور طبيعى دل حق جويان هواى آنان را داشت و همه كسانى كه با ماهيت ستمگرانه خاندان اموى آشنا مى‌شدند، از آنها تنفر پيدا مى‌كردند و به اهل بيت مى‌گراييدند. امويان با توجه كامل به اين مسائل، سياستى را پيش گرفتند تا در پناه آن مردم را از علويان ببرّند و آنان را در تنهايى، بى كسى و در پيچ و خم مشكلات گرفتار سازند و امكان و فرصت هرگونه حركت اصلاحى و انقلابى را از