خلادّ بن عمير كندى كه گويد:

«بر امام صادق وارد شدم. امام به من فرمودند: آيا شما شناختى از آل حسن كه پيش از ما خروج كردند، داريد؟ گزارش كارهاى آنان به ما مى‌رسيد. ما دوست نداشتيم در اين باره سخنى بگوييم و گفتيم خدا آنان را در عافيت قرار دهد. آن گاه امام ادامه دادند: آن را با عافيت چه كار؟! سپس با صداى بلند گريستند و فرمودند: پدرم از فاطمه دختر امام حسين عليه‌السلام روايت كرد كه او مى‌گفت: از پدرم شنيدم كه مى‌فرمود: اى فاطمه از نسل تو كسانى مى‌آيند كه در كنار فرات به قتل مى‌رسند يا زخمى مى‌شوند، نه گذشتگان به مقام آنان نايل توانند شد و نه آيندگان! و از نسل فاطمه نيز جز اين افراد كسى باقى نمانده است». [1]

همچنانكه قبل از اين گفتيم، وقتى عمر بن عبدالعزيز از زيد بن امام حسن صورت صدقات امام على (ع) را طلب كرد، وى امام باقر عليه السلام را پس از امام حسن، امام حسين و امام سجاد عليهم السلام به عنوان متولى صدقات معرفى كرد. يكى از شيعيان كه اين جريان را از امام صادق شنيد به تعجب پرسيد:

«آيا فرزندان امام حسن اين مطلب (سلسله امامان عليهم السّلام) را مى‌شناسند؟

امام صادق فرمود: آرى همچنان كه مى‌دانند حالا شب است و لكن حسد آنان را بر (بعضى) مخالفتها كشاند. و اگر آنان حق را به وسيله حق طلب مى‌كردند براى آنان بهتر بود و لكن آنان طالب دنيا بودند». [2]

بنابراين حديث آنان عارف به امامت بودند گرچه از روى دنياطلبى مخالفتهايى داشتند.

بنابر حديثى ديگر، راوى از امام صادق (ع) در مورد مصداق اين آيه سؤال مى‌كند:(وَ انْ مِنْ اهْلِ الْكِتابِ الَّا لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ) [3]

امام عليه السلام فرمود:

«اين آيه فقط در مورد ما (فرزندان فاطمه عليها السلام) نازل شده است زيرا هيچكدام از

[1] - در شناخت فرزندان و اصحاب امام حسين (ع)، مقرّم، ص 166

[2] - بحار الانوار، ج 46، ص 230 و اصول كافى، ج 1، ص 305

[3] - و بعضى از اهل كتاب هستند كه قبل از مرگ به آن ايمان مى‌آورند. نساء، آيه 159