سادات حسنى و مسأله امامت‌

بنابر آنچه در تواريخ ثبت شده و نقلهايى كه در دست است، سادات حسنى همچون عبدالله و فرزندش محمد نفس زكيه، مردم را به خويش دعوت مى‌كرده و ادعاى امامت داشته‌اند همچنان كه در مورد زيد بن على (ع) نيز چنين نقلهايى وجود دارد ولى در مورد اين نقلها بايد با دقت و تأمل بيشترى اظهار نظر كرد.

از خلال بعضى روايات و نقلها بدست مى‌آيد كه اين سادات بزرگوار- گرچه ممكن است مرتكب لغزشهايى شده باشند ولى- معتقد به امامت امامان راستين بوده و براى امر به معروف و نهى ازمنكر و بازگرداندن خلافت به شايستگان از آل على عليه‌السلام قيام كرده‌اند و سپر اهل بيت و امامان شده‌اند و سعيشان مشكور است. از جمله اين روايات نامه‌اى است كه امام صادق عليه السلام به عبدالله محض و ديگر سادات حسنى نوشته و مصيبت مرگ فرزندان و برادران را بر وى تسليت گفته است. اين نامه را سيد بن طاووس با سند معتبر نقل كرده است. امام در اين نامه عبدالله را چنين خطاب مى‌كند:

«به خلف صالح و خاندان پاك طينت».

و در ضمن نامه به طور مفصل با يادآورى آيات و احاديث فراوان آنان را تسليت گفته و در آخر مى‌فرمايد:

«پس بر شما باد اى عمو و پسر عمويم واى عمو زادگان و برادرانم كه صبر پيشه سازيد، راضى و تسليم امر خداى عز و جل باشيد، امور خود را به او واگذاريد و در برابر تقديرش سر طاعت و شكيب فرود آوريد و فرمانش را به جان خريدارى نماييد. خداوند صبر را بر ما و شما فرو بارد و همگى مان رابه سعادت رسانده و از هر هلاكتى بازدارد، به قدرت وامداد او كه سميع و قريب است». [1]

سيد بن طاووس حديث ديگرى از امام صادق عليه السلام نقل مى‌كند از قول‌

[1] - در شناخت فرزندان و اصحاب امام حسين (ع)، مقرّم، ص 164 به نقل از اقبال