لشكريان از كشتن وى صرف نظر كردند. او همسر فاطمه دختر امام حسين عليه السلام بود. سيدى با جلالت، فاضل و پرهيزكار بود. فرزندان او پرچمدار قيام و انقلاب در دوران بنى عباس و سپر امامان عليهم السلام بودند. او در سال 96 به دسيسه سليمان بن عبدالملك مسموم و شهيد شد. [1]

3- »عبدالله محض» و فرزندانش، عبدالله محض، حسن مثلث و ابراهيم غَمر، [2] فرزندان حسن مثنى و فاطمه دختر امام حسين عليه السلام بودند و به همين جهت عبدالله را محض مى‌ناميدند چون نسب او فاطمى خالص بود. او در زمان خودش شيخ و بزرگ بنى هاشم و فردى شجاع و قوى النفس بود. ابو سلمه خلال وقتى حركت خود عليه بنى اميه را شروع كرد، ابتدا تصميم گرفت امام صادق يا عبدالله محض يا عمر فرزند امام سجاد عليه السلام را جلو بياندازد. به همين جهت براى هر سه نفر نامه‌اى با يك مضمون نوشت و آنان را براى به عهده گرفتن رهبرى مخالفان اموى دعوت كرد. عبدالله وقتى نامه ابو سلمه را دريافت كرد، با امام صادق به مشورت نشست و امام او را از واقعيت قضيه با خبر ساخت و از همراهى با ابو سلمه برحذر داشت. [3]

محمّد ملقّب به نفس زكيه و ابراهيم از فرزندان صاحب نام عبدالله بودند. آن دو در زمان منصور پرچم قيام عليه بنى عباس را برافراشتند و به شهادت رسيدند.

منصور براى به دام انداختن محمد و ابراهيم، عبدالله و برادران و فرزندان و نوادگانش را دستگير و زندانى نمود و بسيارى از آنان از جمله عبدالله در حبس منصور شهيد شدند. [4]

گروهى از زيديه پس از زيد و يحيى به امامت محمد بن عبدالله- نفس زكيه- معتقد شدند و وى را مهدى پنداشتند و گمان كردند كه او نمرده و همان مهدى موعود است كه دوباره ظهور خواهد كرد. [5]

[1] - عمدة الطالب، ص 100

[2] - غَمر به معناى آب فراوان و او را به خاطر بخشش زيادش به اين لقب مى‌ناميدند

[3] - عمدة الطالب، ص 102

[4] - تذكرة الخواص، ص 197

[5] - بحار الانوار، ج 46، ص 250