امامان عليهم السلام برگزيدگان خاص خداوند براى حفظ و بيان دين بودند و دستورالعملهاى متعدد از جانب خداوند و پيامبر تعيين كننده وظيفه آنان بود. يكى از آنها سفارش و وصيتى مخصوص و مكتوب بود كه از جانب خداوند و به وسيله جبرئيل عليه‌السلام بر پيامبر نازل شد. در اين وصيّتنامه دوازده دستور العمل سر به مهر وجود داشت كه هر كدام مربوط به يكى از امامان بود و پيامبر از جانب خداوند مأمور بود كه آن را به جانشين خود على بن ابى طالب عليه السلام تحويل دهد تا وى بعد از رحلت پيامبر مهر مخصوص خويش را بردارد و بدانچه در آن نوشته شده عمل كند و سپس به جانشينش، امام حسن عليه السلام، تحويل دهد و وى نيز بعد از عمل به دستورالعمل مربوط به خود، آن را به جانشينش امام حسين عليه السلام تحويل دهد و همينطور تا به امام زمان عليه السلام برسد.

در آن وصيت آسمانى خطاب به امام باقر عليه السلام آمده بود:

«فَسِّرْ كِتابَ اللَّهِ وَ صَدِّقْ اباكَ وَ وَرِّثِ ابْنَكَ الْعِلْمَ وَ اصْطَنِعِ الْامَّةَ وَ قُلِ الْحَقَّ فِى الْخَوْفِ وَ الْأَمْنِ وَ لاتَخْشَ الَّا اللَّهَ» [1]

كتاب خدا را تفسير كن و پدرت را تصديق فرما و علم دين را به پسرت ميراث ده و با امت به نيكى رفتار كن و در مواقع خوف و خطر و امنيت، حق بگو و از غير خدا مترس.

در دستور العمل ديگرى نيز امام باقر عليه السلام از جانب رسول خدا مأموريت بسط و گسترش فرهنگ اسلامى را عهده دار مى‌شود. پيامبر (ص) به جابر بن عبدالله انصارى مى‌فرمايد:

«اى جابر بزودى فرزند اين فرزندم (با اشاره به امام حسين (ع)) را خواهى ديد وقتى او را درك كردى سلام مرا به او برسان و به او بگو: اى شكافنده علوم، علم را بشكاف.» [2]

[1] - ر. ك. بحار الانوار، ج 36، ص 204-210

[2] - حياة الامام محمد الباقر (ع)، ج 1، ص 25. «اِنَّكَ سَتَلْحَقُ وَلَدى هذا - وَ اَشارَ اِلَى الْحُسَيْنِ - فَاِذا اَدْرَكْتَهُ فَاقْرَأْهُ عَنِّى السَّلامَ وَ قُلْ لَهُ‌: يا باقِرَ الْعِلْمِ اَبْقِرْهُ‌»