نعيم. [1]

امام كاظم عليه‌السلام فرمود: در روز قيامت منادى ندا دهد: حواريون محمد بن على و جعفر بن محمد كجايند؟ پس عبدالله بن شريك عامرى، زرارة بن اعين، بريد بن معاويه عجلى، محمد بن مسلم ثقفى، ابو بصير ليث بن البُخترى، عبدالله بن ابى يعفور، عامربن عبدالله جذاعه، حجربن زائده، و حمران بن اعين بر مى‌خيزند. [2]

و موالى امام باقر را چنين شمرده‌اند: ابو جارود زياد بن منذر، زياد بن ابى رجاء، زياد بن سوقه، زياد آزاد شده امام باقر (ع)، زياد بن ابى زيادالمنقرى و زيادالاحلام. [3]

در مناقب، بعضى از اصحاب امام باقر عليه السلام را به شرح زير نام برده‌اند:

حمران بن اعين و برادرانش بكير و عبدالملك و عبدالرحمن، محمد بن اسماعيل بن بزيع، عبدالله بن ميمون قدّاح، محمد بن مروان كوفى، اسماعيل بن فضل هاشمى، ابو هارون المكفوف، طريف بن ناصح، سعيدبن طريف، اسماعيل بن جابر خثعمى كوفى، عقبة بن بشير اسدى، اسلم مكى، ليث مرادى، كميت بن زيد اسدى، ناجيه بن عماره صيداوى و معاذ بن مسلم الفراء النحوى. [4]

و اينك به شرح اجمالى بزرگان اصحاب امام باقر عليه السلام مى‌پردازيم.

زُرارَة بن اعْيَن‌

زراره از بزرگان اصحاب امام باقر عليه السلام، فقيه، محدّث و متكلّم بود. در بين اصحاب امام باقر عليه السلام، شش نفر را از همه داناتر شمرده‌اند كه زراره عالمترين آنانست. [5]

[1] - اختصاص، ص 8

[2] - تنقيح المقال، ج 1، ص 197 و اختصاص، ص 61

[3] - اختصاص، ص 83

[4] - مناقب، ج 4، ص 211

[5] - آن پنج نفر ديگر عبارتند از: معروف بن خربوذ، بريد عجلى، فضيل بن يسار، محمد بن مسلم و ابو بصير اسدى (قاموس الرجال، ج 4، ص 173 و مناقب، ج 4، ص 211 و حياة الامام محمد الباقر، ج 2، ص 264 به نقل از رجال نجاشى)