درس نوزدهم: بهره گيرى علماى عامّه از امام باقر عليه السلام‌

مكتب علمى امامان معصوم عليه‌السلام آن چنان وسيع و فراگير بود كه همه دانش‌پژوهان را در بر مى‌گرفت، زيرا آنان عالمانى بودند كه درياى علمشان را كرانه‌اى نبود. پيامبر اسلام صلى‌الله عليه و آله شهر علم بود و امامان معصوم دروازه اين شهر بودند. [1] و هر چه علم صحيح بود، از اين منبع پاك و مصفّا نشأت مى‌گرفت. امام باقر عليه‌السلام به دو نفر از علماى عامه زمان خود فرمود: (اگر) به شرق يا به غرب برويد، هيچ علم صحيحى را نخواهيد يافت مگر كمى، كه آن هم از نزد ما منتشر شده است. [2]

امام باقر عليه‌السلام از جانب پيامبر مأموريت نور افشانى علمى داشت و در

[1] - پيامبر فرمود: انا مدينة العلم و على بابها (بحار الانوار، ج 10، ص 120)

[2] - حياة‌الامام محمد الباقر، ج 2، ص 243 و كافى، ج 1، ص 399. «شَرِّقا اَو غَرِّبا لَنْ تَجِدا عِلْماً صَحيحاً الّا شَيْئاً خَرَجَ مِنْ عِنْدِنا اَهْلَ اْلبَيْتِ‌.»