پرسيدند كه آن كلمات چه بود؟ فرمود: شهادت، توحيد و ولايت. [1]

5- قتادة بن دعامه بصرى از ديگر مفسران معروف عامه است كه چهل مسأله آماده كرده بود تا از امام بپرسد و وقتى به محضر امام رسيد و امام او را از به عهده گرفتن مرجعيت علمى برحذر داشت، در مورد حكم فقهى مايه پنير (كه در شكم برّه مرده است) سؤال كرد و امام به طور استدلالى جواب وى را بيان كرد. [2]

6- محمد بن منكدر از رجال عامه كه برخورد وعظ آميز وى با امام و جواب متين و عبرت آموز امام به وى قبل از اين گذشت.

7- طاووس يمانى فقيه يمن كه جلساتى خدمت امام رسيد و سوالات بسيارى مطرح كرد و جواب گرفت. [3]

8- عمروبن عبيد معتزلى از علماى بزرگ معتزله نيز با طرح سوالات و گرفتن جوابهاى آنها از امام استفاده علمى برد كه سؤال او قبلًا گذشت.

9- عمروبن دينار، كه شيخ طوسى او را فردى مورد اطمينان شمرده است. [4] او از رجال صحاح سته است.

10- عبدالرحمن اوزاعى از رؤساى مذاهب عامه كه مذهب وى منقرض شده است. وى از امام صادق نيز حديث نقل مى‌كند.

11- عبدالملك بن عبدالعزيز بن جريح اموى مكّى؛ حسين بن يزيد گويد: خدمت امام صادق عليه‌السلام بودم كه عبدالملك بن جريح مكى وارد شد. امام از او پرسيد: آيا در مورد متعه چيزى مى‌دانى؟ جواب داد: پدرت از جابربن عبدالله نقل كرد كه پيامبر خطبه خواند و ... (تا آخر حديث [5] كه دلالت بر جواز متعه دارد.)

12- ابوبكر محمد بن مسلم بن شهاب زهرى، از شاگردان امام سجاد و امام باقر

[1] - همان مدرك، ص 333

[2] - بحار، ج 46، ص 357-358

[3] - ر. ك بحارالانوار، ج 46، ص 351-352-355

[4] - تنقيح المقال، ج 2، ص 331

[5] - تنقيح المقال، ج 2، ص 2