كردن انگشتر و حكّ عباراتى خاص بر آن بود. هر كدام از امامان به اقتضاى شرايط و حوادث دوران زندگى يك يا چند انگشتر داشت وگاهى نيز ازانگشتر امامان قبلى استفاده مى‌كرد. عباراتى هم كه بر نگين انگشترها حكّ مى‌شد بيانگر موضعى سياسى، مفهومى اعتقادى يا شاخصه‌اى اخلاقى بود كه بيان و ثبت آن حداقل درهمين سطح لازم بود. اين مطلب از نوع و تفاوت نقش خاتم امامان عليهم‌السلام كاملا آشكار مى‌گردد. به عنوان مثال نقش خاتم امام حسين عليه‌السلام اين جمله بود: (ان الله بالغ امره) خداوند امر واراده خود را به انجام مى‌رساند.

امام با اين شعار اين مطلب را اعلام مى‌كند كه گرچه حكومت ظالمانه اموى زمينه‌هاى سلطه را به طور كامل فراهم كرده وگرچه دستهاى يارى مسلمانان از او دريغ مى‌شود واو را در غربت و تنهايى وامى‌گذارند ولى او به وظيفه خودقيام مى‌كند و مى‌داند كه خداوند اراده خود را- هر چه باشد- محقق مى‌گرداند و تا خداوند با او و او در طريق رضاى خداوند است از هيچ چيز باك ندارد.

واما بعد از امام حسين (ع) نوبت به امام سجاد (ع) مى‌رسد و ايشان بر انگشتر خود حك مى‌كند:

«خَزِىَ وَ شَقِىَ قاتِلُ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ»

«قاتل حسين بن على (ع) خوار و بدبخت شد»

و با اين روش بر زنده نگه داشتن ياد حماسه عاشورا و ايجاد نفرت نسبت به ظالمان به خاندان پيامبر اقدام مى‌كند.

امام باقر عليه‌السلام نيز اين روش اعلام رأى، نظر، مبارزه وتبليغ را ادامه داد و با توجه به شرايط مختلف دوران امامت خويش انگشترهايى با عبارات متفاوت داشت.

گاهى براى يادآورى ياد امام حسين وتاكيد براستمرار مبارزه‌اى كه آن بزرگوار با ظالمان در پيش گرفت و تاكيد بر نقش هدايتگرانه امام حسين عليه‌السلام، خاتم جدش امام حسين عليه‌السلام را در دست مى‌كرد و براى اينكه عزت و اقتدار بنى اميه را پوشالى‌