صددينار از جانب او صدقه داد.» [1]

امام باقر عليه‌السلام درآغوش پر مهر پدرى چون امام سجاد (ع) پرورش يافت واز مادرى اين چنين شير خورد و كمال يافت و به فضايل اخلاقى آراسته شد و اسوه پويندگان راه حق گشت.

كنيه والقاب امام‌

امام پنجم، نامش محمد و كنيه‌اش ابوجعفر [2] و به چند لقب معروف بود كه مشهورترين آنها لقب «باقر» و «باقرالعلوم» مى‌باشد پيامبر اسلام صلى‌الله عليه‌وآله آن بزرگوار را بدين لقب خواند يا به تعبير دقيقتر خداوند او را در تورات با اين لقب معرفى فرمود. [3] او را بدين لقب خواندند چون علم را شكافت و در گستره پهناور آن وارد شد. [4]

آن امام بزرگوار را به خاطر شباهت بسيار به رسول خدا، «شبيه» هم مى‌خواندند. [5]

ديگر القاب امام باقر (ع) عبارت بوداز: امين، شاكر، هادى، صابر و شاهد. [6]

نقش خاتم امام‌

از آنجا كه همگى امامان عليهم‌السلام در شرايط خفقانى باشدت و ضعف زندگى مى‌كردند وراههاى اظهار نظر صريح براى آنان مهيّا نبود، روشهاى گوناگونى براى اظهار نظر و بيان عقايد ومعارف ومنويات خويش پيش مى‌گرفتند. يكى از اين روشها، به دست‌

[1] - همان مدرك

[2] - امام محمدباقر عليه‌السلام به خاطر فرزندش امام صادق (جعفربن محمد) بدين كنيه خوانده شد و بعدها امام جواد نيز به‌همين كنيه خوانده شد

[3] - ر. ك بحارالانوار، ج 46، ص 223 و 225 واصول كافى، ج 1، ص 390

[4] - حياة الامام الباقر، باقر شريف القرشى، ج 1، ص 22

[5] - مناقب، ج 4، ص 210

[6] - حياة الامام الباقر، ج 1، ص 22