وارد شد. آنان به امام عرض كردند: فدايت شويم، حالت غم واندوه شما ما را به هراس انداخته بود كه مبادا در صورت وقوع مصيبت حالتى براى شما پيش آيد كه ما را اندوهناك گرداند.

امام درجواب فرمود:

«انَّا نُحِبُّ انْ نُعافِىَ فيمَنْ نُحِبُّ فَاذا جاءَ امْرُاللَّهِ سَلَّمْنا فيما احَبَّ.» [1]

ما دوست داريم از جهت عزيزانمان در عافيت و سلامت باشيم ولى هرگاه امر خدا بيايد درمقابل آنچه او خواسته، تسليم هستيم.

در موردى ديگر كه برامام مصيبت مرگ فرزند وارد شد حضرت فرمود:

«اگر ما جزع و فزع و اظهار غم واندوه مى‌كنيم، تازمانى است كه امر خدا نازل نشده است ولى هرگاه امر خدا نازل شود، ازما جز تسليم سرنخواهد زد.»

بعد حضرت سروصورت خود را آراست روغن ماليد و سرمه كشيد و با همراهان غذا خورد و درآخر فرمود: اين نوع عمل، همان صبرجميل است. سپس آن فرزند را به امر امام غسل دادند و امام نيز لباس آراسته‌اى پوشيد و با جنازه خارج شد و برآن نماز خواند و آن را دفن نمود.

[1] - كافى، ج 3، ص 226