امام رضا (ع) در پاسخ فرمود:

تو از كجا مى‌دانى كه من فرزندى ندارم؟ به خدا قسم روزها و شبها سپرى نمى‌شود تا آن كه خداوند به من پسرى عنايت فرمايد كه حق و باطل را از هم جدا سازد. [1]

و نيز «حسين بن بشار» مى‌گويد:

همراه «حسين بن قياما» در «صِرْيا» خدمت امام رضا (ع) رسيديم.

امام (ع): اگر كارى داريد بگوييد.

حسين بن قياما: آيا امكان دارد زمين خالى از حجت باشد؟

- خير.

- آيا ممكن است در يك زمان دو امام باشد؟

- خير، مگر آنكه يكى از آنان صامت (و پيرو ديگرى) باشد.

- اكنون دانستم كه تو امام نيستى!

- از كجا دانستى؟

- از آنجا كه شما فرزندى نداريد و پيشواى بعد مى‌بايست از صلب پيشواى قبل باشد.

- سوگند به خدا، روزها و شبها سپرى نخواهد شد مگر آنكه از صلب من پسرى متولد شود و همچون من در جايگاه امامت تكيه زند حق را بپادارد و باطل را نابود سازد. [2]

در آن زمان حضرت فرزند پسرى نداشت و پس از گذشت يك سال خداوند ابوجعفر (ع) را به او عنايت كرد. [3]

پايان انتظار

سرانجام مولود منتظر در شب دهم ماه رجب سال 195 هجرى به دنيا آمد. [4]

مورخان و محدثان نسبت به سال ولادتِ با سعادت نهمين پيشواى شيعيان، حضرت امام محمد تقى عليه السلام، اتفاق نظر دارند و همگى تولد آن بزرگوار را به سال 195

[1] - همان

[2] - رجال كشى، ج 2، ص 828، رديف 1044

[3] - ارشاد، ص 318

[4] - مناقب، ج 4، ص 379