او كسى است كه در ميان جمعيت امّى رسولى از خودشان برانگيخت كه آياتش را برآنها مى‌خواند و آنها را تزكيه مى‌كند و به آنان كتاب (قرآن) و حكمت مى‌آموزد.

پيامبر چگونه تعليم مى‌داد درحالى كه تعليم را خوب نمى‌دانست! به خدا سوگند رسول خدا (ص) با 72 يا 73 زبان مى‌خواند و مى‌نوشت و از اين جهت «امّى» ناميده شده كه اهل مكه است و مكه «ام القرى» است. خداوند در قرآن مى‌فرمايد:

(لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَى‌ وَ مَنْ حَوْلَهَا) (1)

(قرآن را بر تو وحى كرديم) تا «امّ القرى» [مكه‌] و مردم پيرامون آن را انذار كنى (2)

«عبدالعظيم حسنى» مى‌گويد: به ابى‌جعفر (ع) نامه‌اى نوشتم و در آن از اسم «ذى‌الكفل» پرسيدم؟ و اين كه آيا او از پيامبران مرسل بوده است يا خير؟

حضرت در پاسخ نوشت: خداوند 124 هزار پيامبر فرستاد كه 313 نفر از آنان مرسل بودند و ذوالكفل از آنان بود و او بعد از سليمان بن داود مى‌زيست و در ميان مردم چون داوود قضاوت مى‌كرد و جز براى خدا غضبناك نمى‌شد. اسم او «عويديا» است و او همان است كه خداوند بزرگ در كتابش فرمود:

(وَاذْكُرْ إِسْماعِيلَ وَالْيَسَعَ و ذَا الْكِفْلِ وَ كُلٌّ مِّنَ الأَخْيَارِ) (3)

و به خاطر بياور «اسماعيل» و «يسع» و «ذاالكفل» را كه همه از نيكان بودند! (4)

3- پاسخ به مسائل فقهى‌

از ويژگيهاى دوران امام جواد (ع) اين بود كه چون بسيارى از مسائل اصولى و اصلى در زمان امامان پيشين طرح و پاسخ داده شده بود؛ بيشتر به فروعات و مسائل مورد ابتلاء پرداخته مى‌شد از اين رو ملاحظه مى‌شود مسائل فقهى بيشترين حجم سؤالات افراد از آن حضرت را تشكيل مى‌دهد و آن حضرت با بيانى شيوا به آنها پاسخ داده است. در