اينجا به يك نمونه اشاره مى‌كنيم.

«على بن مهزيار اهوازى» مى‌گويد: «ابوالحسن بن حصين» در نامه‌اى به امام جواد (ع) نوشت: فدايت گردم شيعيان تو درباره وقت نماز صبح اختلاف كرده‌اند. برخى هنگامى كه روشنايى به طور عمودى- فجر كاذب- است نماز مى‌خوانند و گروهى زمانِ- فجر صادق- كه روشنايى در پهنه افق ديده مى‌شود و من نمى‌دانم كدام وقت براى نمازگزاردن بهتر است. همچنين در شبهاى مهتابى وظيفه چيست؟ يا اگر هوا ابرى بود چه بايد كرد؟ همچنين حكم مسأله در سفر و حضر چيست؟

امام (ع) در پاسخ نوشت: خداوند تو را رحمت كند. فجر- صادق- آن روشنايى است كه در سطح افق به صورت يك خط آشكار مى‌گردد و پهن مى‌شود نه آن روشنايى عمودى شكل كه رو به بالا است.

پس در سفر و حضر تا زمانى كه صبح براى تو معلوم نشده است نماز نخوان زيرا خداوند تبارك و تعالى بندگانش را از اين جهت در شبهه قرار نداده است و مى‌فرمايد:

(كُلُوا وَ اشْرَبُوا حَتَّى‌ يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الخَيْطُ الأبيَضُ مِنَ الخَيْطِ الأَسْوَدِ مِنَ الفَجْرِ) (1)

بخوريد و بياشاميد، تا رشته سپيد صبح، از رشته سياه (شب) براى شما آشكار گردد!

پس زمانى كه رشته سپيد به طور افقى پديدار گشت خوردن و آشاميدن براى روزه گرفتن حرام مى‌شود و در آن هنگام نماز واجب مى‌گردد. (2)

ب- مبارزه با افكار و مسلكهاى انحرافى‌

امام جواد عليه السلام نيز همچون امامان پيشين عليهم السلام با فرقه‌هاى منحرف و افكار باطل برخورد داشت و شيعيان را در اتخاذ موضع صحيح در برابر آنان راهنمايى مى‌كرد. در اينجا به ذكر برخى از گروهها و افكارى كه در دوران امام (ع) مطرح بودند و موضع آن حضرت در برابر آنها مى‌پردازيم.