اباحماد رازى مى‌گفت: در سامراء خدمت امام هادى (ع) رسيدم و مسائلى از حلال و حرام را پرسيدم، آن حضرت نيز پاسخ گفت؛ هنگام خداحافظى فرمود:

«يا حَمَّاد اذا اشْكَلَ عَلَيْكَ شَىْ‌ءٌ مِنْ امُورِ دينِكَ بِناحِيَتِكَ، فَسَلْ عَنْ عَبْدُ الْعَظيمِ الْحَسَنى‌» (1)

هرگاه در مسائل دينى خود در آن ناحيه به مشكلى برخورد كردى، حكم آن را از عبدالعظيم حسنى سؤال كن.

درباره فضيلت زيارت قبر او نيز امام هادى (ع) به يكى از شيعيان اهل رى فرمود:

اگر قبر عبدالعظيم را كه نزد شماست زيارت كنى مانند آن است كه قبر امام حسين (ع) را زيارت كرده‌اى. (2)

على بن مهزيار

«على بن مهزيار اهوازى» از اصحاب امام رضا، امام جواد و امام هادى عليهم السلام بود. (3) وى از شيعيان بلند مرتبه، مورد اعتماد و از فقهاى اصحاب است. علىّ نزد امام جواد عليه السلام مقام و منزلت والايى داشت، از وكلا و ياران خاص آن حضرت بود و در مكتب تربيتى‌اش به حدّى از رشد و كمال رسيد كه در نامه امام جواد عليه السلام به «علىّ بن مهزيار» آمده است:

اى على! خداوند به تو پاداشى نيكو عطا فرمايد و تو را در بهشت خويش جاى دهد ... من تو را در خير خواهى و اطاعت و خدمت و احترام و آنچه كه بر تو واجب است آزمودم. اگر بگويم هيچ كس را چون تو نيافتم، اميد آن دارم كه در اين ادّعا راستگو باشم ...

مقام و منزلت و خدمات تو در گرما و سرما و در طول شب و روز بر من پوشيده نيست. از خدا