من از جابرخاستم و عرض كردم: در محضر خداى تعالى شهادت مى‌دهم كه شما امام من هستيد.

امام رضا (ع) گريست و فرمود: اى عمو مگر سخن پدرم را نشنيدى كه مى‌فرمود: پيامبر (ص) فرمود: پدرم به فداى پسر بهترين كنيزان باد كه از خاندانِ نوبيه، پاك دهان و با عفت است.

«على بن جعفر» عرض كرد: فدايت شوم، راست گفتى. [1]

سيماى امام (ع)

درباره چهره نورانى و ملكوتى و شمايل امام محمد تقى (ع) نوشته‌اند:

«آن حضرت قامتى معتدل داشت؛ ابروها قوسى، پيوسته و باريك، چهره سبزه، چشمها سياه و گشاده، بينى كشيده و باريك، دستها و انگشتان، رسا و كشيده، بين دو كتف گشاده، كمر باريك، سينه و شكم هموار و خطى از موهاى رعنا از ميان سينه تا به نزديك ناف آمده بود.

محاسن سياه و برهم پيچيده و گردن بلند و قامت متوسط مايل به بلندى و بندها و پيوندها قوى. در يكى از شانه‌ها نقش مهر امامت آشكار بود. [2]

[1] - مسندالامام الجواد، ص 21، كافى، ج 1، ص 222

[2] - جنات الخلود، محمدرضا خاتون آبادى، ص 34 و مناقب، ج 4، ص 387