عمر در آنجا ماندند و پس از مرگ در جوار فاطمه معصومه (س) دفن شدند. [1]

موسى مبرقع مدتى طولانى در قم زندگى كرد و در ربيع الآخر سال 296 هجرى در آن شهر بدرود حيات گفت و در خانه خود دفن شد. هم اكنون مرقد شريفش در محله معروف به «دربهشت» زيارتگاه شيعيان است. [2]

حكيمه خاتون‌

اين زن با تقوا كه از شايسته‌ترين زنان عصر خود بود، چهار امام را درك كرد و از محضرآنان بهره‌مند شد: پدر گرامى‌اش حضرت جواد (ع)، برادرش حضرت هادى (ع)، برادر زاده‌اش امام حسن عسكرى (ع) و امام زمان (ع) كه افتخار قابلگى آن حضرت را داشت.

از ديگر افتخارات حكيمه خاتون تعليم و تربيت «نرگس»، مادر امام زمان (ع) است.

نرگس دخترى رومى بود كه به اسارت مسلمانان درآمده بود. حضرت هادى (ع) او را خريد و خواهر گرامى‌اش را مأمور كرد تا به او آداب اسلامى بياموزد.

حكيمه نزد امامان (ع) احترام خاصى داشت و مورد وثوق و اطمينان آنان بود تا جايى كه به عنوان سفير امام، عرايض مردم را به امام زمان (ع) مى‌رساند و توقيعات امام (ع) را به مردم برمى‌گرداند. حتى‌گويند نواب امام زمان (ع) به وسيله اين بانو با امام (ع) رابطه برقرار مى‌كردند.

اين بانوى گرامى در ميان دختران هاشمى از جهت فضل و منقبت، عبادت و تقوى و علم و دانش‌ممتاز بود. از او روايات‌بسيارى نقل‌شده است و آيات‌زيادى را تفسيركرده‌است كه دليل قدرت علمى آن بزرگوار است. او زنان بنى‌هاشم را جمع مى‌كرد و به آنان ادب و دانش مى‌آموخت.

او با يكى از فرزندان امام سجاد عليه السلام به نام ابوعلى ازدواج كرد كه نتيجه آن يك پسر و يك دختر بود.

وفات اين بانوى بزرگوار را در سال 274 هجرى نوشته‌اند. مزار شريفش در جوار امام هادى (ع) و امام عسكرى (ع) است و علماى شيعه زيارت او را در كنار زيارت ائمه سامراء مستحب مى‌شمارند. [3]

[1] - زينب دختر امام جواد (ع) بر قبر حضرت معصومه (ع) قبه‌اى بنا كرد و تا آن زمان قبر آن حضرت سقفى از حصير و بوريا داشت. (منتهى الآمال، ج 2، ص 392)

[2] - ر. ك - مسندالامام الجواد، ص 85؛ منتهى الآمال، ج 2، ص 392؛ منتخب التواريخ، ص 649؛ و تحليلى از زندگانى و دوران امام محمدتقى (ع)، ص 484

[3] - ر. ك - تحليلى از زندگانى و دوران امام محمد تقى (ع)، ص 486؛ منتهى الآمال، ج 2، ص 397؛ سيرى در سيره ائمه اطهار (ع)، شهيد مطهرى، ص 250؛ و الامام الجواد، قزوينى، ص 375