امام جواد (ع) را ديدم كه با جُبِّه خَزِ طاروى [1] نماز واجب و مستحب مى‌گزارد و مرا نيز جُبِّه خز پوشانيد و فرمود: من در اين جامه نماز گزارده‌ام؛ تو نيز در آن نماز بخوان. [2]

استفاده امامان عليهم السلام از عطر نيز از امور معمول و مورد توجه آنان بوده است، به گونه‌اى كه گاه پولى را كه براى خريد عِطر مى‌دادند؛ بيش از پولى بود كه براى خريد غذا مى‌پرداختند و گاه اين امر موجب اعتراض برخى از كوته انديشان مى‌شد.

يكى از ياران آن حضرت به نام «محمد بن وليد كرمانى» مى‌گويد: خدمت امام جواد (ع) رسيدم، حضرت پس از پذيرايى از من فرمود: سؤالات خود را بپرس! گفتم قربانت گردم، نظرتان درباره استعمال مشك چيست؟ امام (ع) فرمود:

پدرم امام رضا (ع) دستور داد تا بهترين عطر را براى ايشان تهيه كنند. «فضل بن سهل» وزير مأمون به ايشان نوشت: مردم اين كار را براى شما عيب مى‌شمارند. امام (ع) مرقوم فرمود: ...

همانا خداوند در قرآن كريم مى‌فرمايد:

مأمون به ايشان نوشت: مردم اين كار را براى شما عيب مى‌شمارند. امام (ع) مرقوم فرمود: ...

«قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِى أَخْرَجَ لِعِبادِهِ والطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِىَ لِلَّذينَ آمَنُوا فِى الْحَيوةِ الدُّنْيا خالِصَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ» [3]

آنگاه امام هشتم عليه السلام دستور داد براى ايشان عطرى تهيه كنند كه قيمت آن چهار هزار دينار شد. [4]

يكى ديگر از امورى كه امامان عليهم السلام به آن اهميت مى‌دادند، استفاده از انگشترهايى بود كه نگين‌هاى مختلفى از عقيق، فيروزه، ياقوت و زمرد داشت.

«محمد بن عيسى» از قول موفق مى‌گويد: امام محمد تقى عليه السلام انگشترى را كه در دست داشت به من نشان داد و فرمود: آيا اين را مى‌شناسى؟ گفتم: نقش آن را مى‌شناسم ولى صورتش را خير. انگشترى بود از نقره و نگينى گرد داشت كه بر آن نوشته شده بود

[1] - پارچه‌اى كه از پشم و ابريشم بافته مى‌شد. (المنجد)

[2] - سيره معصومان، ترجمه اعيان الشيعه، ج 6، ص 219

[3] - اعراف، آيه 32. بگو: «چه كسى زينتهاى الهى را كه براى بندگان خود آفريده، و روزيهاى پاكيزه را حرام كرده است» بگو: «اينها در زندگى دنيا، براى كسانى است كه ايمان آورده‌اند؛ (اگرچه ديگران نيز با آنها مشاركت دارند، ولى) در قيامت، خالص (براى مؤمنان) خواهد بود»

[4] - بحارالانوار، ج 50، ص 87 و مدينه المعاجز، ص 538