ديگران كمك نمى‌گرفت. با اينكه داراى موقعيتى ممتاز بود و عنوان دامادى خليفه را داشت ولى با كمال خضوع و تواضع با قشرهاى پايين اجتماع معاشرت داشت و با غلامان و فقيران مى‌نشست. [1]

4- كار و تلاش‌

امام جواد (ع) مانند پدران گرامى‌اش به كار و تلاش و زراعت نيز مى‌پرداخت و در مدتى كه در مدينه بود. به كارهاى كشاورزى و رسيدگى به باغستانها و نخلستانها كه به عنوان صدقه جاريه جد بزرگوارش امام موسى بن جعفر (ع) بود مشغول مى‌گشت. و ديگران را نيز به كار و تلاش و كسب روزى حلال تشويق مى‌كرد.

جوادالائمه (ع) از جدش حضرت صادق (ع) روايت كرده است كه مردى در به دست آوردن مال دنيا سعى زيادى مى‌كرد. حضرت فرمود: اين مال را براى چه مى‌خواهى؟

عرض كرد: براى آن كه به زن و بچه‌ام غذاى لازم و نفقه واجب را بدهم. به دوستانم اطعام و انعام نمايم، به خويشانم ببخشم، براى خدا به مكه بروم و آنجا به فقراء و بينوايان مسلمين كمك كنم، دست بيچارگان را بگيرم. خانه براى بى‌خانمان‌ها بسازم، دختران يتيم را شوهر دهم و پسران يتيم را زن دهم و آنچه از دستم برمى‌آيد سرمايه به تهى‌دستان بيكار بدهم. اراضى موات را احياء نمايم و مردم را به كار بگمارم و درخت بكارم، مجالس مجد و عظمت شما خاندان را به اميد اجر و ثوابى كه پيامبرخدا (ص) وعده داده است برپاكنم.

امام صادق (ع) فرمود: اينها همه كار آخرت است، كار دنيا نيست بايد بكوشى و همه اين كارها را در سايه كسب حلال انجام دهى. [2]

5- بردبارى و مدارا

امامان عليهم السلام در اخلاق اجتماعى خود، «حلم و بردبارى» و «مدارا با مردم» را در سرلوحه زندگى خود قرار داده بودند. آن بزرگواران در رفتار خود با مردم، نرم‌خو، ملايم و گشاده‌رو بودند. در برابر تندى‌ها و ناملايمات روزگار و بى‌نزاكتى مردم تحمل‌

[1] - تحليلى از زندگانى و دوران امام محمد تقى، ص 476

[2] - زندگانى حضرت امام محمد تقى، ص 207