گذارند و با اين اقدام عملًا به برترى امام جواد (ع) بر همگان اعتراف كرد. [1]

2- محدثان و مورخان اهل سنت‌

«سبط بن جوزى» مى‌گويد:

او (جواد الائمه (ع)) در علم و تقوا و زهد و بخشش بر روش پدرش بود. [2]

«شبلنجى» مى‌گويد:

مأمون پيوسته شيفته او بود؛ زيرا با وجود كمى سنّ، فضل و علم و كمالِ عقل خود را نشان داده،، برهان (و عظمت) خود را آشكار ساخت. [3]

«ابن حجر هيثمى» مى‌نويسد:

مأمون او را به دامادى انتخاب كرد؛ زيرا با وجود كمى سنّ، از نظر علم و آگاهى و حلم، بر همه دانشمندان برترى داشت. [4]

«جاحظ عثمانى معتزلى» كه از مخالفان خاندان على (ع) بوده است، امام جواد (ع) را در شمار ده تن از «طالبيان» ى آورده كه درباره آنان مى‌گويد:

هر يك از آنان، عالم، زاهد، عبادت پيشه، شجاع، بخشنده و پاك و پاك نهادند، برخى از ايشان خليفه و برخى نامزد خلافت، هر يك متصل به ديگرى تا ده تن. و ايشان عبارتند از:

حسن بن على بن محمد بن على بن موسى بن جعفر بن محمد بن على بن الحسين بن على. و چنين نسبى شريف و والا براى هيچ يك از خاندان‌هاى عرب و عجم نيست .... [5]

«ابن صباغ مالكى» مى‌نويسد:

ابوجعفر محمد جواد (ع) در مدينه در نوزدهم رمضان سال 195 هجرى متولد گرديد. وى از نظر نسب عالى‌ترين تبار را دارد چون او فرزند على فرزند موسى كاظم فرزند جعفر صادق‌

[1] - ر. ك - بحارالانوار، ج 50، ص 5

[2] - تذكره الخواص، ص 359

[3] - نورالابصار، چاپ قاهره، ص 161

[4] - الصواعق المحرقه، چاپ قاهره، ص 205

[5] - آثار الجاحظ، ص 235 به نقل زندگانى سياسى امام جواد (ع)، جعفر مرتضى، مترجم، ص 105