فرمان را اجرا كرد.

امام (ع) پس از آن كه همه جمع شدند بحث و گفتگو را آغاز كرد و به پرسشهاى حاضران و دانشمندان يهود و نصارا پاسخ داد و آنان را با حقايق و معارف اسلام بويژه در زمينه مسأله امامت آشنا ساخت. [1]

دستاوردهاى اين دو سفر

سفر امام رضا (ع) به بصره و كوفه فوائد و دستاوردهاى زيادى دربرداشت كه در زير به پاره‌اى از آنها اشاره مى‌كنيم.

1- امام‌رضا (ع) فرصت يافت از نزديك با جمعيّت انبوه شيعيان و ارادتمندان اهل‌بيت (ع) در دو پايگاه مهمّ بصره و كوفه تماس مستقيم بگيرد و با سخنان منطقى و ارائه معجزات و كرامات، ايمان و اعتقاد آنان را نسبت به امامت خويش تحكيم بخشد و آنان را از فروافتادن در دام دشمنان اهل بيت و منحرفان از خطّ امامت بويژه واقفيّه حفظ كند.

2- بسيارى از افراد بر اثر تبليغات سوء واقفيّه و حمايت دستگاه خلافت از آنان و نيز دسترسى نداشتن به امام زمان خود، نسبت به رحلت موسى بن جعفر (ع) و در نتيجه امامت پيشواى پس از او دچار شك و ترديد شده بودند. اين افراد با ديدار امام رضا (ع) و شنيدن سخنان آن بزرگوار در زمينه رحلت پدر بزرگوارش و اثبات امامت خويش و مشاهده دلائل امامت از او، شك و ترديد از دلهاشان زدوده گشت و به امامت آن حضرت معتقد شدند و اختلافشان به وحدت گراييد.

3- امام (ع) فرصت يافت در اين دو سفر با دانشمندان و متكلمان ملل مختلف، با استناد به كتابهاى خود آنان با آنها احتجاج كند و بسيارى از حقايق و معارف اسلام را بر ايشان عرضه كند و حقّانيّت آيين محمّدى را به اثبات رساند.

[1] - بحارالانوار، ج 49، ص 73-81 (با اختصار)