خلاصه‌

انگيزه‌هاى ياد شده مأمون را بر آن داشت تا تصميم خود را عملى سازد؛ از اين رو، رجاء بن ابى ضحّاك را براى آوردن امام (ع) به مرو به مدينه فرستاد و به وى توصيه كرد كه آن حضرت را از راه بصره، اهواز و فارس عبور دهد نه كوفه و قم.

امام (ع) به اجبار تن به اين سفر داد و پس از وداع با قبر مطهر پيامبر (ص) و معرفى حضرت جواد (ع) به عنوان جانشين خود در سال دويست هجرى مدينه را به مقصد مرو ترك كرد.

منازلى كه حضرت رضا (ع) در طى سفر خود به خراسان پيموده؛ همچنين حوادثى كه در هر يك از منازل رخ داده در منابع به اختلاف ذكر شده است. خط سير امام (ع) ظاهراً به ترتيب ذيل بوده است:

مكه، قادسيّه، نباج، بصره، اهواز، رامهرمز، اصطخر، يزد، طبس، نيشابور، ده سرخ، سناباد، سرخس و مرو.

امام (ع) در طول اين سفر هر چند تحت نظر و مراقبت شديد نيروهاى امنيتى بود ولى موفق شد با قشرهاى مختلف مردم بويژه شيعيان تماس بگيرد و با سخنان و بيان حديث و نيز ارائه معجزات و كرامات به تحكيم و تثبيت مبانى اعتقادى امت بويژه در مسأله امامت خود همّت گمارد و حقايق را براى مردم آشكار سازد.

پرسش‌

1- مأمون چه كسى را براى آوردن امام رضا (ع) به مرو به مدينه فرستاد و به وى چه توصيه‌اى كرد؟

2- امام رضا (ع) پيش از ترك مدينه چه اقداماتى انجام داد؟

3- خط سير امام رضا (ع) از مدينه تا مرو را ذكر كنيد.

4- در ده سرخ چه كرامتى از امام رضا (ع) ظاهر شد؟

5- امام رضا (ع) در طول سفر چه موفقيتهايى كسب كرد؟